نقش فضاي باز بر ارتقاء تعاملات اجتماعي

The Role of Open Spaces on the Promotion of Social Interactions

محدوديت هاي موجود در شهرهاي بزرگ، منجر به گسترش ساخت مجتمع هاي مسكوني و كاهش سهم حياط خصوصي در معماري معاصر گرديده است. عملكرد فضاي باز علاوه بر مسايل محيطي همچون دسترسي به نور خورشيد و تهويه طبيعي، واجد كيفيات فرهنگي و اجتماعي نيز هست، فضاي باز باعث تقويت و برقراري روابط اجتماعي در مقياس همسايگي و محله اي و از لحاظ كالبدي موجب تأمين پيوستگي بافتهاي مسكوني است . در گذشته حياط به عنوان اولين و سهل الوصول ترين فضا براي ارتباط تنگاتنگ انسانها با يكديگروارتباط آنها با طبيعت نقش بازي مي كرد اما امروزه حضور حياط اختصاصي براي هر واحد مسكوني در كلان شهر ايران غير ممكن است و انسانها نيز ازيكديگر دور شده اند، لذا ضروري است حياطي كه در خور زندگي امروزي و همخوان با نيازها و امكانات شهروندان امروزي ، از نو طراحي گردد. هدف از اين پژوهش، تأكيد بر فضاي مابين ساختمانها، به همراه ارتقاء مثبت تعاملات اجتماعي با حضور در اين فضاها است. در اين پژوهش به مقايسه خانه هاي مسكوني سنتي و معاصر پرداخته شد و اصل وجود فضاي باز و نيمه باز براي ارتقاء مثبت تعاملات اجتماعي در مجتمع هاي مسكوني، بررسي گشته است.پژوهش حاضر بر اساس روش توصيفي _ تحليلي و با استفاده از اطلاعات و داده هاي جمع آوري شده از طريق مطالعات ميداني و كتابخانه اي صورت گرفته است، يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه طراحي فضاي باز كمتر در الويت توجه طراحان بوده، تمركز اصلي بر فضاي داخلي ساختمان فارغ از اتفاقات ما بين آنها است .فضاي باز عمومي با كيفيت، مي تواند به تعاملات اجتماعي – كه بخشي از نيازهاي انسان ها است- پاسخ داده، از مشكلات و كمبودهاي خانه هاي امروزي بكاهد.