بررسي و ارزيابي تاثير منابع توليد پراكنده در قابليت اطمينان شبكه هاي توزيع

تجديد ساختار در سيستم‌هاي قدرت باعث ورود روزافزون توليدات پراكنده در اين سيستم‌ها شده است . واحدهاي توليد پراكنده با توجه به مشخصات، شرايط بهره‌برداري و مكان نصب، مي‌توانند منشأ تأثيرات مثبتي ازجمله بهبود قابليت اطمينان شبكه‌هاي قدرت باشند.فنّاوري‌هاي مختلفي براي منابع توليد پراكنده موجود مي‌باشد،از سويي عوامل محرك فراواني باعث افزايش تمايل به به‌كارگيري سيستم‌هاي توليد پراكنده شده است . به‌طوركلي اين عوامل را مي‌توان در پنج گروه به شرح زير تقسيم بندي نمود[1] ازاين‌بين منابع توليد پراكنده كه از سوخت و انرژي‌هاي تجديد پذير استفاده مي‌كنند، به دلايل مختلفي داراي اهميت و جايگاه والاتري بوده و بيش از ساير منابع موردتوجه قرار مي‌گيرند.همان‌طور كه بيان شد يكي از مزاياي استفاده از توليدات پراكنده بهبود قابليت اطمينان در شبكه مي‌باشد و اين موضوع در ارتباط مستقيم با نحوه قرارگيري و آرايش توزيع اين منابع در سطح شبكه مي‌باشد.در نظر گرفتن محل مناسب براي اين منابع ارزش و آگاهي از ميزان بهبود قابليت اطمينان در هر سناريو ارزش بسيار زيادي جهت تصميم‌گيري مناسب و برنامه‌ريزي شبكه خواهد داشت.در اين مقاله ، هدف ابتدا بررسي اجمالي منابع توليد پراكنده و بررسي اثر حضور اين واحد ها، در سطح شبكه و در نهايت تحليل سطح قابليت اطمينان پيش و پس از نصب اين واحدها در شبكه مي‌باشد.