فرايند عمل سياسي در عرصه دولت در جمهوري اسلامي ايران

سياست در ايران فرايندي است كه مفهوم كليدي آن عمل سياسي دولت است كه اين عمل هرچند داراي دوجنبه ساختاري وارادي است اما اين دوعامل دوجزيره مجزا وثنوي وبعنوان دوجوهر متفاوت نبوده بلكه عامليت و ساختار رابطه متقابل ديالكتيكي داشته و دو روي يك سكه محسوب مي شوند و كنش عاملان سياسي در يك فرايند ودربرخورد با ساختارهاي موجود دائماً باز توليد مي شوند . واين بازتوليد ازيكسوبر عوامل انساني واز سوي ديگر ساختارها را متحول مي كند ولذا بايد عمل سياسي در ايران را به شكلي فرايندي وبا توجه به نوع بازخوردهاي عامليت وساختارها بررسي مطالعه كرد. لذا هرچند در هرتحليل مسائل سياسي ايران بايد به ساختارهاي موجود حاكم داخلي وبين المللي ازيكسوومعاني ذهني وگفتمانها واراده هاي انساني از سوي ديگر دريك عرصه زماني ومكاني توجه كرد اما توجه به فرايند اين تاثير گذاري هاي درهم تنيده وتبيين وتفسير آنها نقش محوري در ارائه تحليلي دقيق تر از عمل سياسي دولت درايران خواهد داشت. كه اين مقاله با روش تاريخي -تطبيقي تلاش خواهد كرد به بررسي اين فرايند در سالهاي بعد از انقلاب مي پردازد و عوامل موثر بر اين فرايند را تببين كند وبه اين سوال پاسخ دهد كه چه عواملي در فرايند عمل سياسي در ايران تاثير گذار بوده اند ؟ واين عوامل چه تعاملي با يكديگر در عرصه عملكردي دولتها داشته اند ؟