مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - ارزيابي تناسب اراضي براي روش‎هاي آبياري سطحي و تحت فشار در منطقه ميانگران دشت ايذه

چكيده فارسي :

در اين تحقيق 2060 هكتار از اراضي منطقه ميانگران شهرستان ايذه در استان خوزستان مورد ارزيابي تناسب اراضي براي آبياري سطحي (غرقابي) و تحت فشار (قطره‎اي و باراني) قرار گرفت. با مطالعه روش هاي موجود ارزيابي تناسب اراضي و با توجه به اطلاعات موجود، روش پارامتريك (استوري و ريشه دوم) و محدوديت ساده براي مطالعه انتخاب گرديدند. براساس مطالعات نيمه تفضيلي موجود، 5 سري خاك مجزا شده در 2 واحد فيزيوگرافي تشخيص داده شدند. با توجه به نتايج بدست آمده از سه روش پارامتريك (استوري و ريشه دوم) و محدوديت ساده، نتيجه روش پارامتريك در عمل به واقعيت نزديكتر بود. به طوركلي مهم ترين عوامل محدود كننده سيستم آبياري سطحي در دشت ميانگران بافت خاك، آهك و عمق خاك بودند. همچنين از مهم ترين عوامل محدود كننده سيستم آبياري باراني و قطره‎اي نيز بافت خاك و آهك بودند. در روش پارامتريك (ريشه دوم) با توجه به شاخص قابليت آبياري (Ci) براي واحدهاي اراضي 2 و 3 از سيستم آبياري سطحي مي‎توان استفاده كرد، اما براي واحدهاي اراضي 4، 1 و 5 هر سه روش آبياري سطحي، قطره‎اي و باراني مناسب مي باشند. در روش پارامتريك (استوري) با توجه به شاخص قابليت آبياري براي واحدهاي اراضي 1 و 4 از سيستم آبياري سطحي مي توان استفاده كرد و براي واحدهاي اراضي 2، 3 و 5 هر سه روش آبياري سطحي، قطره‎اي و باراني مناسب مي‎باشند. در روش محدوديت ساده با توجه به شاخص قابليت آبياري (Ci) براي همه واحدهاي اراضي منطقه (4،3،2،1و5) استفاده از سيستم آبياري سطحي نسبت به آبياري قطره‎اي و باراني مناسب‎تر مي باشد.