بررسي چگونگي پيشگيري از جرم و ايجاد امنيت براي گردشگران بر مبناي فضا و معماري در شهر مشهد

گردشگران همواره به دنبال مكانهايي با امنيت بالا هستند و در اين ميان برخي مكانها در شهرها وجود دارند كه زمينه را براي وقوع انواع جرم فراهم مي نمايند. از عوامل مؤثر بر بالابودن ميزان جرايم و آسيب‌هاي اجتماعي، وجود مكان‌ها و مناطق جرم‌خيز است. از اين نظر بافت‌هاي فرسوده شهري مكان‌هاي مستعدي براي پيدايش و رشد جرايم و آسيب‌هاي اجتماعي به‌شمار مي‌روند. بنابراين اهميت و ضرورت پژوهش حاضر از آنجائي ناشي مي گردد كه بافت هاي فرسوده به خصوص در شهر مشهد به عنوان يكي از شهرهاي گردشگرپذير با توجه به وجود بافت هاي فرسوده، در تحقيقات متعدد نشانگر آن است كه وقوع جرم در آنها بيشتر بوده كه اين امر نيازمند بررسي و تحليل جرم شناسي آن مي باشد. اين پژوهش يك نوع تحقيق كاربردي – توسعه اي است. روش مطالعه توصيفي- تحليلي است. جامعه آماري پژوهش شامل جمعيت گردشگر در بافت هاي فرسوده، مياني و گردشگرپذير شهر مشهد به تعداد 248321 نفر مي باشند كه بر اساس فرمول كوكران اين تعداد به 380نفر تقليل يافتند. داده ها با استفاده از دو پرسشنامه معماري و بافت به 10 گزينه و پرسشنامه ارتكاب جرم با 15 سوال بهره گرفته شده است. براي تجزيه و تحليل اطلاعات آماري و براي تشريح نتايج پرسشنامه از نرم افزار SPSS22 و آزمون رگرسيون استفاده شده است. نتايج بيانگر آن است كه فرضيه اصلي پژوهش با ميزان معناداري 0.002 مورد تاييد واقع گشت بدين صورت كه وجود بافت فرسوده، تاريخي و مياني در شهر مشهد بر ميزان ارتكاب جرم تاثير داشته است و زمينه ساز افزايش آن شده است. همچنين ساير زيرمجموعه هاي ارتكاب جرم براي گردشگران نيز از فضا و معماري شهر مشهد تاثير پذيرفته اند، بگونه اي كه بر خريد و فروش مواد مخدر، خريد و فروش مشروبات، شرارت و مسائل خانوادگي و اجتماعي به ترتيب با ميزان معناداري 0.000، 0.004، 0.001 و 0.000 تاثير داشته است.