مطالعه و بررسي سفال اسگرافياتو نيشابور با معرفي نمونه‌هاي سفالي موزه‌هاي بنياد مستضعفان

ساخت سفالينه‌هاي‌ اسگرافياتو به درجه بالايي از پيشرفت رسيد كه اين امر مرهون توجه هنرمند سفالگر و حمايت حاكمان بود كه سبب شد ساخت سفالينه‌هاي اسگرافياتو با كيفيت بالا توليد شود.‌ هنرمند سفالگر ايراني از برخي نقش‌مايه‌ها و تزيينات پيش از اسلام، براي نقوش حك شده بر اين سفالينه‌ها‌ بهره‌ برده‌اند، زيرا سعي در زنده‌ نگه داشتن فرهنگ گذشته خود داشتند و باورها، اعتقادات و نحوه زندگي اجتماعي مردم دوران خود را به تصوير بكشند؛ اين نقوش به لحاظ زيبايي‌شناسي از شاهكارهاي هنر نقاشي دوران اسلامي محسوب مي‌شود. از مهم‌ترين مراكز ساخت سفال اسگرافياتو، مي‌توان به نيشابور اشاره كنيم، كه از لحاظ طرح، نقش، رنگ و سبك منحصربفردي هستند. اين سفالينه‌ها از جمله ظروف ويژه‌اي هستند كه با توجه به جنس، ساخت و مضامين روي نقوش، توسط طبقه مرفه جامعه زمان خود مورد استفاده تزييني قرار گرفته و كاربرد مصرفي نداشته است. ‌هدف اصلي پژوهش، مطالعه نقوش سفالينه‌هاي اسگرافياتو نيشابور موزه بنياد است. ‌روش پژوهش حاضر به صورت مطالعات ميداني و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي و موزه‌اي انجام گرفته است. ‌با توجه به مطالعات صورت ‌گرفته، نقوش سفالينه‌هاي نيشابور و با توجه به پيشينه پرمايه اين هنر زيبا، به اين نتيجه دست مي‌يابيم كه اكثر نقوش به‌كار رفته بر روي اين آثار با اعتقادات، باورها، تفكرات مذهبي و آئيني، آداب و رسوم، فرهنگ و حتي سياست‌هاي زمان پيوندي زيبا، محكم و سازگار يافته‌اند. اكثريت نقوش به‌كار رفته بر روي آثار سفالي، معنا و مفهوم خاصي دارند و براي رساندن پيام و منظور به‌خصوصي كه مد نظر هنرمند بوده و در جريان فرهنگ، جامعه و سنت حضوري پررنگ داشته‌اند، مورد استفاده قرار گرفته‌اند.