بررسي زيبا شناختي نقوش منبر مسجد جامع گوهرشاد

آثار چوبي دوران اسلامي در ايران يكي از مهمترين منابع مطالعه تزئينات و فرمهاي ساختاري مربوط به آن دوران ميباشند كه خلاقيت، نوآوري و زيباييهاي هنر كار با چوب را به نمايش ميگذارند، در اين راستا منابر چوبي نقش مهمي در اين امر دارا ميباشند. منبر مسجد جامع گوهرشاد با توجه به بررسي نقوش و تكنيكهاي اجرايي جزء شاخصترين آثار چوبي دوره تيموري در ايران است، كه نقوش و منبتكاريهاي آن جز يكي از ظريفترين و زيباترين نمونههاي اين دوره ميباشد. هدف پژوهش حاضر شناختي از نقوش به كار رفته در منبر مسجد جامع گوهرشاد به طريق تحليل بصري و خطي نقوش است. بر اين اساس پژوهش حاضر با استناد به دادههايي كه به روش كتابخانهاي و عكسبرداري جمعآوري شده است، نقوش به كار رفته در منبر مذكور را مورد بررسي، توصيف و تحليل بصري قرار ميدهد . نتايج حاصله نشانگر آن است كه تزئينات اين منبر هندسي، گياهي و كتيبهاي هستند و از آن ميان نقوش هندسي بيشترين نقش را عهدهدار ميباشد كه به طور عمده با تكنيك ساخت آلت و لقط اجرا شده است، كه مهمترين ويژگي آن جايگيري نقوش گياهي و اسليمي در بستر نقوش هندسي بوده كه بصورت كندهكاري اجرا شدهاند.