بررسي مركز همايش بين المللي در تبريز با رويكرد انرژي پايدار

study of International Convention Centre in Tabriz with sustainable energy approach

در سال هاي اخير، برگزاري همايش ها به عنوان واحد پايه اي از سازمان كالبدي، آن چنان تأثيري در شكل گيري ارتباطات جوامع علمي داشته كه در تمام جنبه هاي پژوهشي و دانشگاهي به صورت ملموس قابل لمس مي باشد. مراكز بين المللي همايش ها داراي مزاياي ارتباطي، سياسي، فرهنگي تأثيرات بين الملل خاصي هستند. به همين دليل اغلب كشورهاي جهان كه داراي ميراث فرهنگي غني هستند و از اين فعاليت به منزله ابزاري راهبردي در توسعه اقتصادي، فرهنگي، سياسي و... استفاده مي كنند. شهر تبريز از كمبود فضاهاي اجتماعات علمي، فرهنگي و هنري رنج مي برد. به علاوه همان تعداد ناچيز هم بعضاً آنچنان جو غير-تخصصي و عمومي بر آنها حاكم است كه برخي محققين با ارزش علمي به خود اجازه ورود به آنها را نمي دهند. بنابراين فضاهاي علمي، فرهنگي و هنري طرح مي بايد حداقل جنسي نيمه تخصصي داشته باشند و پويايي آنها با واسط بودن ميان عوام و متخصصان محقق مي شود. اين تحقيق به روش تحليلي-توصيفي و با مطالعات اسنادي و كتابخانه اي به بررسي و مطالعه در مورد استانداردها و ضوابط طراحي اين گونه فضاها پرداخته است و سپس با بررسي نمونه هاي موفق ايران و جهان در اين زمينه به شناخت فضاها، نيازهاي طراحي لازم براي موضوع همايش پرداخته شد.