چالش هاي آموزش معماري ايران در رويارويي با پديده جهاني شدن

Iranian architecture education challenges In the face of phenomena Globalization

جهاني شدن به طور عام با تمامي دستاوردهايش، رفتارهاي انساني را تحت تأثير قرار مي دهد. آن هم تأثيري كه گستره آن تمامي فضاي شناخته شده توسط بشر را در بر مي گيرد و اتفاقا بحث مهم معماري و جهاني شدن يا به عبارتي واضح تر تأثيرات جهاني شدن بر معماري و آموزش آن از همين خواستگاه نشأت مي گيرد. تأكيد بر فشردگي فضا و زمان و يا نابودي بزرگ بودن فضا(منظور تعريف فضا به صورتي است كه در فيزيك معمول است نه در معماري فضا) توسط زمان است كه بر جنبه هاي مادي و عوامل زمينه ساز تسهيل كننده فرآيند جهاني شدن دلالت دارد. فن آوري ها و امكانات ارتباطي و پيشرفت هاي شگفتي آور در اين زمينه، از اين لحاظ جايگاهي بس رفيع دارند. اين عوامل تسهيل كننده و شتاب بخش از دو جنبه اهميتي مضاعف دارند نخست آن كه فرآيند جهاني شدن در دهه هاي اخير را از تاريخ نسبتا طولاني جهاني شدن متمايز مي كند و اين اتفاق ابعاد گوناگون را در بر مي گيرد كه نوع بشر ظاهرا ناچار از پذيرش آن هاست و ديگر آن كه توسعه تكنولوژي و امكانات ساخت ساختمان ماوراي اتفاقات گذشته است.