شناسايي و ارزيابي مولفه هاي تاثير گذاربر تعاملات اجتماعي در فضاي درماني با رويكرد معماري دانش بنيان

Recognition and assessment of influential elements on social interaction in therapeutic area with An approach architecture knowledge-based.

انسان تابع هر فلسفه و ايدولوژي كه باشد نيازمند زندگي اجتماعي است . در طول تاريخ درفضاهاي عمومي نگرش هايي به سوي اين نياز و وجه كالبدي آن وجود داشته است.ارتقاء تعاملات اجتماعي از مهم ترين فاكتورهايي است كه در پايداري اجتماعي نقش بسزايي دارد . افراد بر اساس منافع خود ،ارتباطات اجتماعي را شكل داده و بر اساس توقعات ، هنجارها و نقش هاي معين خود ، به آن مي پردازند .محيط ساخته شده اگر به گونه مناسبي شكل گيرد ، مي تواند جنبه هايي از نيازهاي انسان شامل بقا ،امنيت و تعلق را برآورده سازد. موضوع اجتماع پذيري دربناهاي عمومي مانندفضاهاي درماني كه تعاملات اجتماعي روي داده در آنها حاصل مقاصد صرف كاركردي و از پيش تعيين شده نبوده و غير رسمي و اتفاقي است ،اهميت بيشتري مي يابد. معماري و شهرسازي دانش بنيان با محوريت مردم و با هدف رشد و توسعه هوشمند در حال شكل گيري است تا با ارتباطي دوسويه با تكنولوژي و رويدادهاي نوين سبب ارتقاي سطح دانش مديران و فرهنگ سازي جهت استفاده از توان داخلي گردد. هسته مركزي و فلسفه اصلي آن نيزبه حداقل رساندن فاصله بين توليد علم و مصرف علم است.با توجه به اين ديد گاه در اين پژوهش، با تكيه بر روش اسنادي و كتابخانه اي و توصيف محتواي كيفي، عوامل موثر بر ايجاد تعامل اجتماعي در فضاي درماني مورد بررسي قرار گرفته است.نتايج اين پژوهش نشان مي دهداستفاده از شاخص هايي مانند سرزندگي،امكان مراوده بين انسانها،سلسله مراتب فضايي(عمومي تا خصوصي)وغني كردن تجربيات مراجعين مي توان به مولفه هايي همچون پياده راه، ارتباطات غير كلامي وتعامل فضا و مكان جهت ايجاد تعاملات اجتماعي در مراكز درماني بسيار موثر است.