بررسي مفاهيم و اصول زيبايي شناسي در معماري داخلي مراكز رهايي از وابستگي به مواد مخدر با رويكرد معماري دانش بنيان

survey of concepts and principles of aesthetics in interior design of addiction treatment centers with approach to knowledge-based architecture

درك زيبايي موهبتي الهي است و هنر از مهمترين ابزار تجلي زيبايي مي باشد. زيبايي و فهم آن از ويژگي هايي است كه خداوند تعالي در انسان نهادينه كرده و انسان به واسطه هنر كه مامن و تجلي گاه زيبايي است، آن را درك مي كند. بنابراين، زيبايي-شناسي شاخه اي از فلسفه است، كه به عنوان نظريه تأمل در داوري هاي زيبايي شناختي و چيستيِ زيبايي و نسبت آن با ادراك، تعريف مي شود. وابستگي به مواد مخدر عبارت است از مسموميت تدريجي كه به علت استعمال مداوم يك دارو اعم از طبيعي يا مصنوعي ايجاد مي شود و براي شخص و اجتماع زيان آور مي باشد كه يكي از پيامدهاي اعتياد دردهاي عاطفي و احساسي است كه تروما يا روان زخم ناميده مي شود. روان زخم، نيرو يا ضربه اي به روان و بدن آدمي از سوي يك رويداد خاص با ابعاد سهمگين است كه فرد را شوكه، مبهوت و وحشت زده مي كند. بدين منظور، مراكز رهايي ازوابستگي به مواد مخدربا بهره گيري از برنامه هاي كاربردي به بازسازي شخصيت كاذب فرد معتاد بر مبناي اصول و مهارت هاي سالم زندگي فردي و اجتماعي مي-پردازند. اما در ايران، مراكز رهايي ازوابستگي به مواد مخدرعمدتا بر اساس استانداردهاي كمي و برنامه ريزي هاي كالبدي طراحي مي شوند و به كيفيت، زيبايي محيطي و تاثير رواني آن توجه چنداني ندارند. در اين مقاله با روش توصيفي-تحليلي به بررسي مفاهيم و اصول زيبايي شناسي بر پايه علوم دانش بنيان در معماري داخلي مراكز رهايي از وابستگي به مواد مخدر با نشانه هاي تروما مي پردازد كه منجر به طراحي اين مراكز بر پايه بازيابي سلامت جسماني و رواني معتادان و ايجاد توازن و تعادل در جامعه خواهد شد.