واكاوي دانش بنيانِ، فضاي عمومي، مكان سازي و شاخص هاي موثر بر آن

در سال هاي اخير علاقه‌ي مجددي به مفاهيم فضاي عمومي و مكان سازي در بين معماران و شهرسازان و محققين بعضي از كشورها رواج گرفته است. اين علاقه به خلق و حفظ مكان ها و فضا هاي عمومي، حاكي از تلاشي است كه براي انطباق ذهني بين افراد و محيط فيزيكي اطرافشان صورت مي گيرد. مفهوم مكان با رويكردي كه دراين سال ها مورد توجه قرار گرفته و در حال رسيدن به مراحل اوليه بلوغ علمي خود است بدون شك ابهاماتي در نحوه فعلي استفاده از اين مفهوم وجود دارد، ولي آنچه بايد احتراز شود اين است كه مفاهيم مزبور مبدل به ظرفي براي طيف كاملي از مسائل طراحي و تحقيقي گردد. هدف اصلي اين پژوهش بررسي مفاهيم فضاي عمومي و مكان و خلق مكان هاي مطلوب براي انسان مي باشد، در حال حاضر فضاهاي شهري بدون توجه به زمينه آن، شبيه هم طراحي مي‌شوند، و بي‌توجه به تفاوت مكاني و نحوه رفتار شهروندان از يك الگوي كلي تبعيت ميكنند. يكي از مشكلات سرگرداني انسانها نپرداختن صحيح به مفاهيم فوق مي‌باشد. لذا در اين پژوهش به جستجوي مفاهيم فوق و شاخص هاي موثر در خلق مكان هاي مطلوب براي انسان پرداخته خواهد شد. در اين مقاله به منظور دستيابي به تعاريف منسجم از فضاي عمومي، مكان، خلق مكان و شاخص هاي منتج از آن از رويكرد پژوهشي بر مبناي روش توصيفي و اسنادي استفاده خواهد شد، اين نوع پژوهش به توصيف و تفسير شرايط و روابط موجود خواهد پرداخت، اين گونه تحقيق وضعيت كنوني پديده يا موضوعي را مورد مطالعه قرار مي‌دهد. نتايج پژوهش حاكي بر اين مطلب است كه مولفه هاي چهارگانه مكان سازي و معيار هاي 22 گانه آنها مشتمل بر شاخص هاي كمي وكيفي مي‌باشند كه در فرايند مكان سازي بسيار حائز اهميت مي‌باشد، قابل ذكر است كه در مدل تحليلي شامل ويژگي هاي مكان سازي اكثر صاحبنظران اجماع نظر دارند.