ارزيابي آزمايشگاهي محلول حاوي نانوذرات آب-دوست نانوسيليكا و پليمر براي بهبود برداشت نفت

سيلاب زني پليمري يكي از مناسب ترين روش هاي بهبود راندمان هاي ماكروسكوپيك و ميكروسكوپيك شناخته مي شود. علاوه براين، در سال هاي اخير بررسي كاربرد نانوذرات مختلف در بهبود عملكرد عوامل شيميايي مختلف مانند مواد فعال كننده سطحي و پليمرها به شدت گسترش يافته است. در اين مقاله، تاثير افزايش دو نانوذره سيليكا با اندازه ذره مختلف و در غلظت هاي مختلف بر عملكرد محلول پليمر پلي آكريلاميد مورد ارزيابي قرار مي گيرد. بنابراين، آزمايش هاي رئولوژيكي به منظور مشخصه سازي رفتار ويسكوالاستيك محلول هاي تهيه شده، انجام گرفته و سپس به بررسي جريان چندفازي محلول هاي پليمري حاوي نانوذرات سيليكا و نفت خام در محيط متخلخل پرداخته مي شود. در نهايت، محلول بهينه از منظر مقدار گرانروي درون يك ميكرومدل شيشه اي داراي الگوي پنج-نقطه كه از نفت سنگين با گرانروي 280cP اشباع شده است، تزريق مي شود و به منظور آناليز ماكروسكوپيك و ميكروسكوپيك حركت سيالات در محيط متخلخل، تصويربرداري پيوسته و با وضوح بالا از محيط متخلخل در زمان هاي مشخص انجام مي گردد. نتايج آزمايش رئولوژيكي نشان مي دهند كه محلول پليمر حاوي نانوذرات سيلكا با اندازه ذره 25 نانومتري و غلظت نانوذره 0/05 درصد وزني در مقايسه با ساير محلول ها در بازه وسيعي از نرخ هاي تنش مقدار گرانروي بيشتري دارد و به عنوان محلول بهينه در اين تحقيق معرفي گرديد. علاوه براين، نتايج آزمايش هاي بازيافت نفت نشان مي دهند كه تزريق محلول بهينه فوق الذكر در محيط متخلخل ميكرومدل، مي تواند حجم قابل توجهي از نفت موجود در آن را بازيافت نمايد.