تغيير ترشوندگي سنگ كربناته با هدف رفع پديده انسداد ميعاني در مخازن گازميعاني

در مخازن گاز ميعاني در اثر تخليه با گذشت زمان ، فشار كاهش يافته و در مقادير پايينتر از فشار نقطه شبنم قطرههاي مايع از داخل فاز گاز آزاد شده و در نزديكي دهانه چاه تجمع پيدا ميكنند. اين امر موجب پديدهاي به نام انسداد ميعاني خواهد شد كه اثرات منفي كاهش توليد گاز را به دنبال دارد. يك روش نوين براي كاهش تجمع ميعانات، تغيير ترشوندگي ناحيه اطراف چاه با استفاده از نانوسيالات است كه با جذب بر روي سطح سنگ موجب تغيير ترشوندگي شده و در نتيجه آن، تراوايي نسبي گاز و تحويلپذيري چاه افزايش مييابد. در اين مطالعه آزمايشهاي زاويه تماس و آشام خودبهخودي براي اندازهگيري و ارزيابي تغيير ترشوندگي با استفاده از نانوذره سنتزشده سيليكا بهكار گرفته شد. نتايج نشان داد كه زاويه تماس قطره ميعان و آب پس از تغيير ترشوندگي براي هر دو سنگ افزايش مييابد. همچنين مقايسه نتايج حاصل از بازدهي گاز توسط آزمايش آشام در دو حالت قبل و بعد از تغيير ترشوندگي نشان داد كه با بهبود سطح به سمت گازدوستي، آشام آب به درون مغزه كاهش مييابد كه اين امر بيانگر تغيير ترشوندگي به سمت مايعگريزي با استفاده از نانوذره سيليكا ميباشد.