تعيين جايگاه و منزلت علم در هندسه معرفت ديني با توجه به آراي سيد محمد نقيب العطاس و پرويز اميرعلي هود بوي با نگرش كاركردگرايانه و نمادگرايانه

تعيين جايگاه و منزلت علم در هندسه معرفت ديني راه حل هاي بسيار متفاوتي را در جهان اسلام در پي داشته است.بايد اذعان داشت كه تا قبل از قرن چهاردهم ميلادي رويكردي بعنوان تقابل انگاري يا جدا انگاري حوزه علم و دين وجود نداشته اما پس از قرن نوزدهم و با ورود بحث مدرينيته در دستور كار فرهنگي و اجتماعي و سياسي جهان اسلام ، موجبات فرايند ديالكتيكي بر سر مسئله ارتباط بين دين و علم فراهم نمود.براين اساس پاسخ هاي متفاوت متفكرين مسلمان به مدرن سازي ساخته غرب از جمله پذيرش،رد يا تغيير اين مدعا در جهت نگرشهاي اسلامي را باعث گرديد. از جمله نتايج پژوهش آن است كه العطاس و هودبوي هر دو به مسلمان و معتقد به دين و همچنين توجه به علم و تكنولوژي مدرن داشته اند اما در رويكرد به ارتباط دين و علم مدرن و تكنولوژي تفاوت هاي اساسي دارند. العطاس جهت ارتباط دادن به دين و علم مدرن معتقد به نظريه‌ي تهذيب و تكميل علوم مدرن بر اساس علوم ديني مي باشد اما هودبوي به نحوي نظام‌مند مباني مدرنيته را مي‌پذيرد . بنابراين هدف اين مقاله با مروري گذرا بر مباني فكري و فلسفي تحت مدلهاي هاي كاركردگرا و نمادگرا به بحث پيرامون ديدگاه دو انديشمند جهان اسلام در خصوص علم مدرن و تكنولوژي مي باشد.