بررسي تبيين تكاملي اخلاق و تعارضات آن با جهان بيني ديني

ظهور نظريه تكامل توسط داروين نه تنها مباحث علمي و زيست شناسي را تحت تاثير قرار داد بلكه با ورود اين نظريه به حوزه علوم انساني، پديده ها و مفاهيم اين حوزه نيز تحت تاثير نظريه تكامل قرار گرفتند. از جمله اينكه تكامل دانان سعي كردند تبييني زيستي از علت وقوع رفتارهاي اخلاقي در انسان ارائه دهند. اغلب تكامل نان در اين مورد متفق اند كه اخلاق منشاء زيستي دارد و در اثر فرايند انتخاب طبيعي پديد آمده است، بنابراين برخلاف نظر اديان، داراي منشاء فراطبيعي نيست. در اين نوشتار ابتدا تبييني زيستي از پيدايش رفتار اخلاقي بيان شده همچنين به منشاء اخلاق در جهان بيني ديني اشاره خواهد شد. در ادامه ذيل دو محور بحث خواهد شد: 1-مهمترين منشاء تعارض بين جهان بيني ديني و تبيين زيستي پيرامون پديده اخلاق، تلقي متفاوتي است كه هركدام از اين دو رويكرد از ماهيت انسان ارائه مي دهند. تبيينهاي زيستي، انسان را در كنار ساير گونه ها در نظر مي گيرند در حاليكه با رويكرد ديني انسان موجودي است داراي سرشتي متمايز از ساير موجودات كه گاه،از اين سرشت با عنوان فطرت نام برده مي شود. 2-به دو نحو مي توان تعارض موجود بين دو رويكرد به پديده اخلاق را به حداقل رساند: الف: ارائه بازتعريفي از اخلاق كه بر مبناي جداسازي اخلاق فردي از اخلاق اجتماعي شكل گرفته است. در اين تعريف اخلاق فردي تا حدود زيادي نتيجه جهان بيني ديني و اخلاق اجتماعي تحت تاثير تكامل فرهنگي اند. ب: ارائه توصيفي موسع از سرشت انسان كه قابليت جمع بين تبيين زيستي از يكسو و جهان بيني ديني از سوي ديگر را داشته باشد.