بررسي رويكردهاي تجددگرايانه به مساله علم و دين

نوع رابطه علم ودين درجهان اسلام تفاوت هاي بنيادي با جهان غرب ودنياي يهودي مسيحي دارد،اما شباهت هايي در نوع رويكردهاي انديشمندان وروشنفكران نوخواه و اصلاحگراي مسلمان در حدود دو قرن اخير با جهان غرب يافت مي شود.تجددگرايان طيف وسيعي را از افراط گرايان تا اعتدال گرايان شامل مي شوند.كه گروه اول با خود باختگي و علم زدگي وغفلت از مباني اومانيستي و ليبراليستي جهان غرب بعد از رنسانس ديدگاه تعارض و تمايز علم ودين را برجسته نمودند ، وگروه دوم در برخورد با پديده نوين دانش وتكنولوژي تلاش كردند راه ميانه بين علم ودين بيابند، كه جوامع اسلامي هم از ثمرات علم بهرمند گردد، وهم از كاستي ها ي تفكر فلسفي غرب كه شالوده فرهنگ و اخلاق آنها بود در امان باشند ، ولي اين گروه نيز با ساده پردازيهاي مصلحت انديشانه وشتاب زدگي درپذيرش برخي مباني علمي وسطحي نگري دراصول ديني ، بسوي تساهل و تسامع ديني ودر برخي موارد انفعال گام برداشتند .اين مقاله در صدد نقد وبررسي ديدگاه برخي از روشنفكران و انديشمندان اين دو طيف مي باشد.