امكان تجميع علوم انساني و اسلامي از نگاه علامه طباطبايي(ره)

آنچه امروزه ضرورت جهاني سازي اسلام را به عنوان منبعي غني، در زمينه‌هاي هستي‌شناسي، انسان‌شناسي و معرفت شناسي روز افزون مي سازد، موقعيتي «وجودي» است كه اسلام در جهان معاصر از آن برخوردار است. بهينه سازي فرهنگ و تمدن اسلامي در مجامع كنوني، در پرتو علوم مبتني بر معرفت ديني و توحيدي، هدفي است متعالي كه تلاش مستمر را طلب دارد. آنچه مسلم است علوم تجربي و علوم عقلي به تنهايي نتوانسته است راه گشاي حل مشكلات بنياديني باشد كه بشر را به خود مشغول داشته است. همچنين بخش عظيمي از علوم انساني موجود هم ترجماني از علوم انساني غرب است كه تاكنون نتوانسته است درك جامعي از ابعاد وجودي مختلف انسان داشته باشد. لذا درپي يافتن راهكاري اساسي اين سوال مطرح مي‌گردد كه آيا دين و علم با اينكه ذاتاً متفاوت هستند، مي توانند كنار هم قرار گيرند؟ آيا اصلاً مي توانيم علوم انساني اسلامي داشته باشيم؟ تاكنون نظريه هاي مختلفي پيرامون اين مهم ارايه شده است. اما آنچه ما در اين نوشتارگنجانده‌ايم، بيان مختصري از تحقق يك نظام فلسفي قابل اعتماد با نگاهي بر آراء علامه طباطبايي، است تا بتوانيم با استفاده از داشته‌هاي علمي و ديني و فرهنگي خويش، بازنگري نويني در اين عرصه ها داشته باشيم؛ براي ساخت ساختماني تحت عنوان علوم انساني اسلامي.