تحليل حمايت هاي قانوني بر سلامت رواني كودكان پيش دبستاني از منظر حق بر زيست بدون تشويش

كودكان به عنوان سرمايه هاي يك جامعه حق دارند دوران كودكي خود را در شرايط مطلوب و به دور از دغدغه بگذرانند، چرا كه به گفته روانشناسان پايه هاي اصلي شخصيت انسان در دوران كودكي وي ريخته مي شود و هرجامعه اي براي آنكه انسان هاي سالمي را در خود پرورش بدهد ملزم به آن است كه شرايط مناسب زيستن را براي اعضاي آن جامعه بالاخص اطفال و نوجوانان فراهم آورد و آن ها را براي ساخت آينده ي يك كشور آماده سازد اين مهم برآورده نمي شود مگر آنكه حقوق كودكان از سوي حكومت و جامعه و خانواده به رسميت شناخته شود و تمامي اعضاي جامعه تلاش بدارند محيط زندگي كودكان را اعم از خانواده ومهدكوك ها و مدارس را خالي از خشونت هاي جسماني و رواني نموده و بستر زيستن فارغ از هرگونه تشويش را بر اي اطفال فراهم نمايد. براي رسيدن به اين امر لازم است كه قانون گذار دخالت نموده و قوانين و قواعد حقوقي را در راستاي حمايت از حق بر زيست فاقد تشويش كودكان تدوين نمايد هرچند كه درعصر حاضر بيش از پيش تحولات عمده اي در زمينه كودكان رخ داده است و صغار به عنوان دارندگاه حق شناخته شده و در سياست هاي بين المللي جايگاه خاص خود را يافته اند .حكومت ها نيز بتدريج به اين سمت و سو رفتند كه امور كودك را از انحصار خانواده خارج نموده و به عنوان شهروندي مستقل رعايت حقوق ، سلامت و حياتش را با تصويب قوانين تضمين نمايند كه از جمله آن ها ميتوان به قوانين داخلي مانند قوانين حمايت از خانواده ويا مواد اندكي در حقوق مدني قانون مجازات اسلامي و يا قانون كار ،قانون حمايت از كودكان و نوجوانان مصوب 1381 و همچنين قوانين بين المللي مانند اعلاميه جهاني حقوق كودك ، ميثاق بين المللي حقوق مدني و سياسي و بطور مفصل تر كنوانسيون حقوق كودك مصوب نوامبر 1989 اشاره نمود اما نميتوان گفت كه رعايت حقوق كودكان بصورت تمام و كمال از طرف اين قوانين تضمين شده است چه بسا كه بسياري از حق ها كه لازم است كودكان داراي آن باشند عنوان نگرديده است .اين موضوع كاملا شفاف است كه زندگي بدون تشويش موجب ميگردد كه كودكان سلامت رواني و جسماني داشته باشند و به بيان ديگر ميتوان عنوان كرد كه يكي از نتايج حق زيستن بدون تشويش سلامت رواني كودكان است كه قوانين صرفا به نتيجه حق مذكور اشاره نموده اند چنان كه ماده2 قانون حمايت از كودكان و نوجوانان مصوب 1381 آورده است هر نوع اذيت و آزار كودكان و نوجوانان كه موجب شود به آنان صدمه جسماني يا رواني و اخلاقي وارد شود و سلامت جسم يا روان آنان را به مخاطره اندازد ممنوع است و همچنين كنوانسيون حقوق كودك به عنوان يك پيمان نامه بين المللي حكومت هاي عضو را ملزم به آن نموده است تمام اقدامات لازم را جهت حمايت از سلامت جسماني و رواني كودكان عمل آورند و مانع هرگونه خشونت بر عليه كودكان شوند منع خشونت ذكر شده در متن كنوانسيون مذكور اعم است از جسماني و رواني كه در تفسير منع خشونت بيان شده است منظور از خشونت رواني سوااستفاده هاي عاطفي، لفظي يا غفلت است كه ميتوان برخي از مصاديق آن را اينگونه بيان نمود:تمامي اشكال تعاملات مضر مستمر با كودك ،براي مثال اين حس را در كودك ايجاد كردن كه وي بي ارزش ،دوست نداشتني ،نا خواسته ،در معرض خطر است يا صرفا در مقام رفع نياز هاي ديگران واجد ارزش خواهد بود .ترساندن ،ارعاب و تهديد كردن :بهره كشي و تخريب كردن ،طرد كردن ناديده انگاشتن واكنش ها هيجاني وي ، بي توجهي به سلامت روحي و نياز هاي آموزشي و درماني او ،تمسخر و جريحه دار نمودن احساسات كودك،انتساب القاب توهين آميز به وي .در معرض خشونت خانگي قرار داشتن قرار دادن در بازداشت انفرادي ،بازداشت همراه با شرايط تحقير آميز و زورگويي هاي رواني بزرگسالان يا ديگر كودكان با آن ها من جمله از طريق فناوري هاي ارتباطات و اطلاعات نظير تلفن همراه و اينترنت و زور گويي در دنياي مجازي. همانگونه كه مشاهده مي شود قانون گذار بيشتر به مقوله منع خشونت جسماني و رواني و همچنين حمايت از سلامتي بطور كلي پرداخته است و حق زيستن بدون تشويش به عنوان يك حق مورد اشاره قرار نگرفته است.نوشتار حاضر از منظر حق زيست عاري از تشويش به تحليل حمايت قانوني بر سلامت رواني كودكان پيش دبستاني با روش كتابخانه اي با درون مايه توصيفي-تحليلي مي پردازد.و در نهايت اين نتيجه حاصل شده است كه دوران طفوليت از مهمترين دوران زندگي يك انسان محسوب ميشود و لازم است افراد در اين دوران بطور مستمر و ويژه از حمايت هاي قانوني براي حفظ سلامت و بهداشت رواني برخوردار شوند .با آنكه نميتوان جامعه اي را تصور نمود كه فاقد هرگونه تشويش و اضظراب است اما لازم است حق گمشده اي به نام حق زيست بدون تشويش را كه هر كودكي به آن نياز دارد تا سلامت رواني داشته باشد را به رسميت بشناسيم و براي تسريع واصل شدن به چنين حقي لازم است حكومت ها سازمان هاي دولتي و غير دولتي داخلي وبين المللي به تدوين قوانين خوب وآيين نامه هاي اجرايي مفيد براي اين مهم بپردازند.