نقش اعتياد به اينترنت و جو عاطفي خانواده در احساس تنهايي كودكان

The role of Internet addiction and the family atmosphere in children s loneliness

زمينه و هدف: يكي از عوامل محيطي/ ژنتيكي مؤثر بر احساس تنهايي كودكان و نوجوانان، مشكلات و اختلالات مربوط به والدين است. حساسيت و پاسخ دهي مراقبت اوليه به حالت هاي هيجاني كودك، تعيين كننده ي اصلي يادگيري روش تنظيم عواطف و رابطه با ديگران است. در روند رشد كودك از جمله متغيرهايي كه بر احساس تنهايي تاثيرگذار است، جو عاطفي خانواده است. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش اعتياد به اينترنت و جو عاطفي خانواده در احساس تنهايي كودكان انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر از نوع توصيفي-همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كودكان مقطع پيش دبستاني به همراه مادرانشان در شهر اصفهان نظر گرفته شد كه نمونه اي مشتمل بر 65 نفر (60 درصد پسر و 40 درصد دختر) به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ميانگين سني دانش آموزان 5/5 سال بود. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه اعتياد به اينترنت كيمبرلي يانگ (20 سوالي)، پرسشنامه جو عاطفي خانواده هيل برن (16 سوالي) و پرسشنامه احساس تنهايي اشر و ميلر (24 سوالي) بود. از طريق روش همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند گانه به روش هاي گام‌به‌گام ارتباط بين متغيرها بررسي شد. نتايج: آزمون همبستگي نشان داد بين نمره كل اعتياد به اينترنت و احساس تنهايي همبستگي مثبت و معناداري وجود دارد (00/0 ρ r = 0/30,) همچنين جو عاطفي خانواده با احساس تنهايي همبستگي منفي و معناداري داشت (00/0 ρ r = 0/63,). نتايج رگرسيون نشان داد جو عاطفي خانواده مجموعا 40 درصد از تغييرات واريانس متغير احساس تنهايي كودكان را تبيين مي كند. نتيجه گيري: غناي محيط عاطفي خانواده، روابط مثبت و موثر و انجام فعاليت هاي مشترك اوليا با فرزندان موجبات كاهش تجارب بحران هاي رشدي و رواني كودكان را فراهم مي كند. از اين رو به درمانگران توصيه مي شود تا براي كاهش احساس تنهايي كودكان به دنبال ايجاد جو عاطفي حمايتي در خانواده و بهبود روابط ميان اعضاي خانواده باشند.