اثربخشي آموزش آگاهي واج شناختي بر ارتقاي حافظه ديداري دانش آموزان دچار لكنت

پژوهش حاضر در صدد بوده تاثير آموزش روش هاي آموزشي آگاهي واج شناختي بر تقويت حافظه ديداري دانش آموزان داراي مشكلات ديكته نويسي را مورد مطالعه قرار دهد. از اين رو سوال اصلي پژوهش حاضر اين است كه آيا روش هاي آموزشي آگاهي واج شناختي بر تقويت حافظه ديداري دانش آموزان داراي مشكلات ديكته نويسي موثر است؟ براي انجام تحقيق از طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بهره گرفته است. 20 نفر از اين دانش آموزان با نمونه گيري در دسترس انتخاب شده و روش جايگزيني نيز تصادفي انتخاب شده است. 10 نفر در گروه آزمايش و 10 نفر نيز در گروه كنترل جايگزين شدند. در گروه آزمايش آموزش واج شناختي و در گروه كنترل به روش متداول درمان آموزش صورت گرفته است. براي اندازه گيري حافظه ديداري از آزمون اختلال بيان نوشتاري (مولفه املا در پايه سوم) با عزت (1389) و حافظه كلامي-ديداري و حافظه تصويري كورنولدي استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين نمره حافظه ديداري در گروه آزمايش و كنترل تفاوت معني داري مشاهده شده است. ميانگين نمرات حافظه ديداري گروه كنترل بيشتر است. بنابراين مي توان گفت كه روش درماني آگاه يواج شناختي در حافظه ديداري آزمودني تاثير بيشتري داشته است.