رابطه ي باور به دنيا عادلانه و نا عادلانه با حالات روانشناختي مثبت در والدين كودكان با نيازهاي خاص

مي توان گفت باور به دنياي عادلانه و ناعادلانه ، باورهايي مبتني بر تعلقـات عملگرايانه هستند شـناختي متفـاوتي هستند كه با توجه به ماهيت خود، هر يك تبعات روان شـناختي متفـاوتي را براي انسان ها به بار مي آورند(گل پرور،1391). از مهم ترين پيامدهاي مثبت براي باور به دنياي عادلانه، تجربه حالات روانشناختي مثبت، افزايش احساس سلامتي عمومي، زنـدگي رضايت بخش، سازگاري راحت تر فرد با زندگي پس از تجاوزات جنسي، كاهش استرس و دلهره، كاهش افسردگي و اضطراب، كاهش نارسايي در عملكردهاي اجتماعي و كاهش تمايل بـه خودكشـي اسـت(فچن هوور، جاكوبز و بلس چـاك،2005؛ دزوكا و دالبرت،2006 و 2007). پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه ي باور به دنياي عادلانه و ناعادلانه با حالات روانشناختي مثبت در پاييز 1396 انجام شد. روش پژوهش توصيفي و نوع آن همبستگي بود. جامعه ي آماري شامل كليه والدين كودكان با نيازهاي خاص مركز توانبخشي اميد شهرستان شاهرود به تعداد 110 نفر بود، كه از بين آنها، بر اساس فرمول كوكران 80 نفر به صورت نمونه گيري در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي گردآوري داده ها، پرسشنامه باور به دنياي عادلانه و ناعادلانه و پرسشنامه حالات روانشناختي مثبت بود، داده هاي حاصل از پرسشنامه ها، با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون همزمان مورد تحليل و بررسي قرار گرفت، نتايج نشان دادند كه بين باور به دنياي عادلانه براي خود و باور به دنياي ناعادلانه با حالات روانشناختي مثبت رابطه معنا داري وجود دارد(P≤O.05, P≤O.01).اما بين باور به دنياي عادلانه براي ديگران و باور به دنياي عادلانه عمومي رابطه معناداري وجود نداشت(P 0.05). يافته هاي پژوهش حاضر با يافته هايآخوندي درزي(1396) و گل پرور و همكاران(1391)همسويي نسبي دارد. با توجه به يافته هاي اين پژوهش، زماني كه والدين كودكان با نيازهاي خاص، جهان هستي را عادلانه تلقي نمايند، تولد فرزند خاص خود را ناعادلانه نمي دانند و مي توانند حالات روانشناختي مثبت را تجربه كنند.