تاثير آموزش فعال بر آگاهي كودكان پيش دبستاني در مورد سلامت دهان و دندان در مناطق شهري شهرستان تربت حيدريه

گروه سني كودكان، سرمايه هاي اصلي هر كشوري بوده و پرورش آنهااز هدف هاي اصلي برنامه هاي توسعه اجتماعي، اقتصادي مي‌باشد. كودك ساعات زيادي را در محيط هاي آموزشي بسر مي‌برد، در آنجا رشد مي‌يابد و تكامل پيدا مي‌كند. بنابراين براي تامين سلامت آنها و نيز انتقال مطالب بهداشتي توسط آنها به خانواده ، آموزش كودكان در اين محيط امري ضروري است روش كار:اين بررسي يك نوع بررسي توصيفي و تحليلي بود كه در اين بررسي با توجه به جامعه آماري و حجم نمونه ، تعداد 350 كودك در مراكز پيش دبستاني مورد مطالعه قرار گرفتندكه جهت آنان در كلاسهايشان بر نامه آموزش دهان و دندان به مدت يك ماه (در هر هفته يك جلسه تئوري ، عملي ) توسط مربيان كه به عنوان مربي بهداشت دهان و دندان آموزش ديده بودند انجام شدو امتياز آگاهي آنان با طرح 20 سوال در مورد بهداشت و سالم سازي دهان و دندان با روايي و پايايي تاييد شده قبل و بعد از آموزش فعال سنجيده شد.داده ها با نرم افزار SPSS و با آزمون t زوجي، تجزيه و تحليل شد. يافته ها: ميانگين امتيازات آگاهي كودكان در مورد بهداشت دهان و دندان قبل از اجراي آموزش فعال 14 ±42 در صد و ميانه امتيازات 40 در صد بود. همچنين ميانگين امتياز آگاهي آنان بعد از اجراي 11± 71 در صد و ميانگين امتيازات 73 در صد بر آورد شد. ميان ميانگين امتيازات آگاهي كودكان در مورد بهداشت دهان و دندان قبل و بعد از آموزش با (df=349 t=18.62 p=0.001) اختلاف معني دار آماري وجود داشت . نتيجه گيري : نتايج اين پژوهش نشان دهنده ارتقاء اگاهي و مهارت كودكان در مورد خود مراقبتي در امر سلامت دندانها بود و بعد از خانواده، محيط هاي آموزشي مهمترين نقش را در سلامت كودك دارند. كودكان در اين محيط هاي آموزشي علاوه بر يادگيري مهارت خواندن و نوشتن دانش ها، نگرش ها و رفتارهاي جديد را مي آموزند كه اين رفتارها علاوه بر تاثير بر سلامت فردي، نقش تعيين كننده در سلامت خانواده و جامعه دارد.