اثربخشي آموزش مهارت هاي اجتماعي بر مولفه هاي سازگاري اجتماعي والدين كودكان پيش دبستاني شهرگرگان

چكيده: هدف پژوهشي حاضر اثربخشي آموزش مهارت هاي اجتماعي بر مولفه هاي سازگاري اجتماعي والدين كودكان پيش دبستاني شهر گرگاناست. روش، در اين مطالعه نيمه آزمايشي، طرح كنترل نابرابر يا گروه آزمايش و كنترل مي باشد، كه تعداد 10 نفر از والدين كودكان مقطع پيش دبستاني به عنوان گروه آزمايش و 10 نفر به عنوان گروه كنترل، كه در بهار 1395 به روش نمونه گيري چند مرحله اي، كه ابتدا 3 مهد به صورت تصادفي گزينش و سپس با روش نمونه گيري خوشه اي 3 كلاس پيش دبستاني انتخاب شدند، از 60 والد كودك، پرسشنامه سازگاري بل اخذ شد، و تعداد 20 نفر از والديني كه نمرات ضعيف تري را كسب نمودند، به صورت غيرتصادفي در دو گروه آزماش و كنترل قرار داده شد. داده ها با استفاده از روش تحليل كوواريانس چند راهه (مانكوا) مورد بررسي قرار گرفت. نتايج اين آزمون حاكي از آن است كه در مجموع، تفاوت معنادار بين مولفه هاي، سازگاري جسمي، سازگاري عاطفي، سازگاري شغلي، از در پيش آزمون و پس آزمون در دوگروه آزمايش و كنترل را در والدين كودكان پيش دبستاني را نشان مي دهد. والدين از اركان اصلي و الگوي هر خانواده هستند و برخورداري آن ها از مهارت هاي اجتماعي سازگار، نقش عملياتي و توجه به اين فاكتور را دوچندان مي نماييد، كه در طي يك توالي با توجه به يادگيري اجتماعي اعضا خانواده، مهارت هاي اجتماعي كودكان نيز افزايش مي يابد.