بررسي ريشه شناسي تطبيقيِ چند واژه از گويش چاه‌گونويِ داراب

آن چه امروزه ما به عنوان زبان فارسي مي شناسيم، با وجود تمام گستردگي اش بخشي كوچك از زبان بي كران فارسي است كه پرداختن به تمام حوزه هاي جغرافيايي، تاريخي و غيرهِ آن غير ممكن مي نمايد. بنا بر اهمّيتِ پرداختن به گويش هاي غنيِ ايراني، نگارنده در اين جستار به شيوه ي كتاب خانه اي به بررسي ريشه شناسي تطبيقي چند واژه از واژگان گويش چاه گونويي پرداخته است. روستاي چاه گونو از توابع شهرستان داراب است كه در استان فارس واقع شده است. شغل تمام مردم اين روستا به دامداري و باغداري محدود مي شود. نگارنده در اين جستار كوشيده است تا ريشه و رد پاي هريك از واژه ها را با توجه به منابع معتبر استخراج كند. از اين رو ريشه ي واژه ها را تا جايي كه منابع اجازه داده در زبان هاي فارسي نو، فارسي ميانه، فارسي باستان و بعضاً هند و اروپايي جويا شده است و سپس به صورت تطبيقي به مشتركاتي كه با ساير گويش هاي ايراني داشته اند پرداخته است. اين پژوهش نشان مي دهد كه گويش چاه گونويي ادامه ي منطقي زبان هاي فارسي باستان و فارسي ميانه است كه با بسياري از گويش هاي فارسي نو خاستگاهي مشترك دارد همچنين با بسياري از ديگر گويش هاي فارس و كهگيلويه و بوير احمد قرابت و خويشي دارد.