بررسي تغييرات ژئومورفولوژيك پلاياي گيل با استفاده از روش فازي

سرزمین پهناور ایران منابع آبی و خاكی فراوانی را در خود جای داده است كه بخشی از آن ها به دلیل شوری برای كشاورزی چندان مناسب نبوده است و هر نوع عملیات كشت و كار در آن نیازمند مدیریتی تخصصی و آگاهانه است. بخش بزرگی از خاكها و حجم چشمگیری از كل منابع آبی موجود كشور به درجات مختلفبا مبتلا به شوری هستند.واحد پلایا یكی از مهمترین محیط های شور در بین واحد های ژئومورفولوژی می باشد و زمین های واقع در آن در خطر شوری ثانویه قرار دارند. این موضوع مستلزم انجام ارزیابی های دقیق وضعیت شوری خاك و مدیریت این نوع اراضی است. یكی از روش های تعیین الگوی تغییرات شوری پلایا در طی زمان و مكان های مختلفیا استفاده از تكنیك سنجش از راه دور می باشد. این تكنیك بررسی تغییرات شوری در سطج پلایا را تسهیل می سازد. هدف از این تحقیق بررسی تغییرات پلایای گیل واقع در شمال شرق استان فارسی است. در این مطالعه از اطلاعات سنجنده های TM و ETM ماهواره ی لندست در سال های ۱۹۸۷ و ۲۰۰۷ استفاده شد.به منظور بررسی تغییرات شوری در منطقه مورد مطالعه از روش فازی استفاده شد. بیشترین تمركز سدیم، سولفات و NaCl در پلایا صورت گرفته و به سمت مناطق مرتفع تر از میزان آن ها به طور محسوسی كاسته می شود. در مجموع از سال ۱۹۸۷ تا ۲۰۰۷ چشم اند از پلایا به طور ویژه ای تغییر یافته و اراضی بیابانی شده در منطقه با سرعت توسعه یافته است. سنجش از راه دور ابزاری توانا جهت مطالعه اكوسیستم های مختلف از قبیل محیط پلایاها به منظور تولید داده های با ارزش و مفید از نظر زمانی است. از جمله مهمترین علل گسترده شدن كاربردهای داده های سنجش از راه دور ساده بودن، سریع تر بودن و انجام تحقیقات مفید و با ارزش توسط داده های آن برای انواع مختلفت محیط ها می باشد. بنابراین تغییرات در شرایط محیط زیست زمین را می توان با استفاده از تصاویر رقومی شده ماهواره ای مورد ارزیابی قرار داد. با استفاده از داده های ماهواره لندست TM می توان تغییرات مربوط به انواع پلایاها را مورد بررسی و مطالعه قرار داد.