تأثير سياست هاي متفاوت غذادهي روزانه بر نرخ بازماندگي و ميزان توليدات ميگوي پاسفيد غربي (Litopenaeus vannaemi)

Efficacy different strategies of daily feeding on survival rate and production of Litopenaeus vannaemi

در تحقيق حاضر با بررسي استراتژي هاي متفاوت غذادهي روزانه، تأثير مديريت عملي تغذيه بر نرخ بازماندگي، ميانگين وزني ((ABW[1] و ميزان توليدات سه تيمار مورد مطالعه قرار گرفت. تيماربندي اين تحقيق براساس دفعات غذادهي روزانه به استخرهاي ميگو بصورت 7وعده (تيمار يك)، 6وعده (تيمار دو) و 5وعده (تيمار سه) در نظر گرفته شد. فاكتورهاي فيزيكوشيميايي آب نيز در طول دوره پرورشي در سه استخر مورد سنجش قرار گرفت كه همگي در يك دامنه بودند. در پايان دوره پرورشي، بر طبق نتايج به دست آمده، بهترين بازماندگي، ميانگين وزني و توليد به تيمار سه با 5 وعده غذادهي روزانه تخصيص پيدا كرد. البته با آنكه ميزان توليد و ميانگين وزني تيمار سه از ساير تيمارها بيشتر بود، ميزان بازماندگي تيمار دو با اختلاف اندكي بيشتر از تيمار سه گزارش شد كه اين نتيجه غيرمنطقي را مي توان به دليل افزايش تلفات بر اثر شيوع بيماري در منطقه نسبت داد.

In this study by examining the different strategies of feeding per day, the effects of operative feeding management on survival, the average body weight (ABW) and the production of three treatments were studied. Treatments in this study was considered according to the frequency of feeding per day on shrimp ponds, 7 times (treatment 1 ), 6 times (treatment 2) and 5 times (treatment 3). Physicochemical water factors were tested in ponds during culture periods, that all of three ponds results were in same range. Finally according to the results, the best survival, ABW and production were consecrated to T3 with 5 times feeding per day. However, ABW and production scale of T3 was more than two other treatments, but survival rates of T2 by light difference was reported more than T3 which can attached this inconsequential result to increase mortality cause disease incidence in examination zone