بررسي تأثير معماري محيط مدارس بر شكلگيري هويت دانش آموزان دوره دبيرستان ايران

در كشور ايران در حال حاضر، دو گونه غالب معماري سنتي و جديد مشهود است. معماري سنتي ادامه دهنده جريان هزار ساله ساخت و ساز در اين مرز و بوم، و فرم آن مأخوذ از فرم هاي خاص هر منطقه مي باشد. معماري جديد متأثر از مكاتب فكري معاصر جهان و فرم آن بر گرفته از مجلات معماري مي باشد. معماري مدارس دبيرستاني معاصر كه هويت دانش آموزانش در اين مقطع زماني و مكاني در حال شكل گيري است؛ با دو گونه مذكور شكل گرفته است. در اين نوشته سعي مي گردد تأثير معماري محيط هاي سنتي و جديد بر شكل گيري هويت دانش آموزان دوره دبيرستان، در مدارس مشابه كه دانش آموزانش در شرايط همگن قرار دارند؛ مورد بررسي، اندازه گيري و قياس قرار گيرد. اين امر در محدوده پايگاه هاي هويت تعليق ، دستيابي ، ممانعت و پراكندگي كه توسط مارسيا معرفي گشته است؛ و در زمينه شغلي اجرا مي شود. خواست مذكور با تكميل پرسشنامه كه در آن از اعداد بازه اي استفاده شده است؛ توسط 350 دانش آموز انتخابي از مدارس منتخب استان يزد و انجام محاسبات آماري مربوطه تحقق يافته است. تحقيق مورد نظر نشان مي دهد پايگاه هويت تعليق و دستيابي براي دانش آموزاني كه در مدارس سنتي مشغول به تحصيل هستند در سطح بالاتري نسبت به دانش آموزان مدارس جديد، قرار دارد. همچنين پايگاه هويت ممانعت و پراكندگي در مدارس سنتي در سطح پايين تري از مدارس جديد مي باشد. نتيجه گرفته مي شود كه معماري محيط مدارس بر شكل گيري هويت دانش آموزانش تأثير دارد و اين نفوذ در مدارس سنتي كه با سنن اين مرز و بوم در ارتباط است؛ مثبت تر از مدارس جديد مي باشد.