بررسي كارايي زير مدل ويبول در برآورد سرعت باد و تخمين پارامترهاي فرسايش بادي مدل تك رخداد WEPS

فرسايش بادي يكي از مهم ترين فرآيندهاي طبيعي در مناطق خشك، فراخشك و فاقد پوشش گياهي است. در پژوهش حاضر سعي شده است تا با استفاده از مدل آماري ويبول، توزيع روزانه سرعت باد برآورد شود. بدين منظور، براي بهينه سازي مدل ويبول از ابزار Solver در نرم افزار اكسل استفاده شد. علاوه برآن، پارامترهاي فرسايش بادي در دو حالت استفاده از توزيع ويبول و داده هاي واقعي سرعت باد در مدل SWEEP مقايسه گرديدند. پارامترهاي مختلف مورد بررسي شامل حداكثر ظرفيت انتقال كل، جهشي، معلق و تلفات فرسايش بادي خاك هستند. نتايج نشان داد، توزيع ويبول در برآورد پارامترهاي فرسايش بادي، قابل استفاده است، اما با مدل كامل فاصله دارد. از مجموع هشت رخداد، پارامترهاي شكل و مقياس مدل ويبول، دو رخداد در دامنه تعريف شده براي زير مدل اقليم مدل تك رخداد WEPS قرار نگرفت. در شش رخداد باقيمانده، برآورد مدل WEPS در مقايسه با ورودي سرعت اندازه گيري شده، در كليه پارامترهاي فرسايش بادي، بيش از مقدار اندازه گيري شده است. اين موضوع از اين جهت اهميت دارد كه در بخش هاي عمده-اي از كشور پهناور ايران، اطلاعات سرعت باد وجود نداشته و نياز به برآورد از طريق توزيع ويبول است.