نقش رطوبت در شكل‌گيري مناطق توليد گرد و غبار در استان اصفهان

پديده گردوغبار يكي از معضلات اخير در مناطق مختلف جهان و ايران است. در انتقال گردوغبار عوامل مختلفي از جمله ويژگي هاي سطح خاك مانند رطوبت نقش مهمي دارند. با توجه به اين كه استان اصفهان نيز درگير اين پديده هواشناسي است، لذا در اين مطالعه، وضعيت رطوبت سطحي كه عاملي موثر در شكل گيري مناطق توليد گردوغبار است، مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور، شاخص خشكي دمايي TVDI انتخاب و براساس ارتباط شاخص گياهي NDVI و شاخص دماي سطح زمين (LST)، نقشه شاخص مذكور، با ارزشي بين صفر در حداكثر رطوبت تا يك در حداقل رطوبت تهيه شد. جهت محاسبه اين شاخص از محصولات ماهواره موديس MOD13A2 وMOD11A2 به ترتيب جهت استخراج NDVI و LST از تاريخ 9 مي تا 8 اكتبرسال 2003 استفاده گرديد. براساس نتايج به دست آمده، بيش ترين مقادير شاخص رطوبت در شهرستان هاي اصفهان، نايين، آران و بيدگل، خور و بيابانك و اردستان و كم ترين مقادير كه بيان كننده بيش ترين رطوبت است در غرب استان ملاحظه گرديد. بنابراين مي توان گفت كه مناطقي از استان كه داراي كم ترين رطوبت و از لحاظ خاكشناسي داراي حساسيت بالا نسبت به فرسايش بادي هستند مي توانند به عنوان كانون هاي پتانسيل دار توليد ريزگرد معرفي شوند.