بررسي عوامل تهديد تالاب گندمان و راهكارهاي احياي آن جهت جلوگيري از ايجاد كانون ريزگرد

كم توجهي به وضعيت تالاب ها در روند توسعه، اين زيست بوم هاي ارزشمند را در بسياري از نقاط دنيا با چالش هاي جدي مواجه ساخته و اثرات اين روند تخريب بر زندگي انسان ها و تنوع زيستي بسياري ازكشورها را برآن داشته است تا با تدابير بازدارنده و يا كاربرد شيوه هاي جديد مديريتي در دستيابي به توسعه پايدار نسبت به شناخت تهديدات تالابي و حفاظت و احياي تالاب ها اقدام نمايند. در اين بين تالاب گندمان به عنوان يكي از تالاب هاي استان چهارمحال و بختياري به علت خشكسالي هاي اخير، كاهش سطح ايستابي، احداث سد گندمان و حذف حقابه تالاب گندمان رو به خشكي و زوال مي رفت. اين تالاب در سال 1385 به مدت 70 روز در آتش مي سوخت و اگر همت عمومي در احياي تالاب صورت نمي پذيرفت امروز تالاب گندمان تلي بيش از خاكستر نبود. به همين منظور بايستي عوامل تهديد خاموش تالاب گندمان شناخته شود و راه چاره اي براي مديريت آن عوامل صورت گيرد. چون در غير اين صورت در آينده اي نه چندان دور شاهد پديده خفگي تالاب خواهيم بود و تالاب زيباي گندمان به لجن زاري بيش تبديل نخواهد شد. لذا با كار ميداني و شناخت كانون ها و گلوگاه هاي تهديد تالاب گندمان با انجام آزمايشات آب، خاك، تعيين ظرفيت چراي دام، حجم رسوب ورودي به تالاب و شناسايي علل افزايش رشد گياهان آبزي و كنار آبزي و استفاده از تصاوير ماهواره اي مي توان با مديريت زيست بوم و همكاري با جوامع محلي به پروژه هاي احياي تالاب گندمان دست يافت. با توجه به محروميت جوامع محلي در مناطق كوهستاني و گمنام بودن تالاب هاي كوهستاني كشور از جمله تالاب گندمان، مراكز علمي و دانشگاهي رويكرد و انگيزه اي جهت تدوين و جمع آوري اطلاعات علمي و ميداني در خصوص تالاب گندمان نداشته اند. لذا با عملياتي نمودن اين طرح ضمن رفع خلل ها و تناقضاتي كه امروز بدون هيچ گونه پايه علمي در احياي تالاب گندمان صورت مي پذيرد، مي توان تالاب گندمان را به عنوان يك پايلوت علمي جهت راهنماي احياگران طبيعت معرفي نمود.