بررسي مولفه هاي موثر در توسعه طبيعت گردي بيابان در مناطق حفاظت شده استان يزد

اكوتوريسم نوعي از گردشگري است كه فعاليت هاي فراغتي انسان را در طبيعت امكان پذير مي سازد و موجب افزايش و قدرداني عميق تر آنان از طبيعت مي شود و در نهايت حفاظت و حراست از محيط هاي طبيعي را تقويت مي كند. از جمله مهم ترين جاذبه هاي طبيعي، مناطق كويري و بياباني هستند كه حدود 90 درصد از مساحت كشور را به خود اختصاص داده اند. تنوع و فراواني جاذبه هاي طبيعت بيابان در استان يزد سبب توجه به توسعه اكوتوريسم بيابان گرديده است. از طرفي هم پوشاني اين پهنه ها با نقاطي از استان كه تحت تاثير فرسايش بادي است ضرورت توجه به قابليت هاي بوم شناختي، محلي، فرهنگي و اجتماعي، اين مناطق را در پي خواهد داشت در اين مقاله سعي شده است تا به بررسي مولفه هاي موثر در توسعه اكوتوريسم بيابان و نقش اين مولفه ها در كنترل فرسايش بادي و ريزگردها در استان يزد پرداخته شود. در اين تحقيق، ارزيابي برمبناي فرآيند تحليل سلسله مراتبي استوار است و در نهايت با در نظر گرفتن عوامل تاثيرگذار در منطقه راهبردهايي هم سو با توسعه پايدار گردشگري در اين مناطق ارايه گرديده است. تجزيه و تحليل صورت گرفته نشان داد معيار هوا و اقليم، منابع آب، امنيت، تسهيلات، جاذبه هاي گردشگري و حيات وحش اهميت و وزن بيشتري نسبت به بقيه معيارها داشتند. بنابراين با مديريت منابع آب و ارايه تسهيلات و امكانات رفاهي و ايجاد امنيت بيشتر در مناطق بياباني و همچنين حفاظت از گونه هاي مهم و شاخص حيات وحش در استان مي توان به راهبردي موثر جهت توسعه اكوتوريسم بيايان دست يافت.