بررسي عوامل عدم استفاده از بسته بندي براي صنايع دستي چوبي (مطالعه موردي كارگاه¬هاي خاتم شيراز)

صنعت بسته بندي يكي از بزرگترين صنايع رو به پيشرفت در سطح جهان است. عليرغم اينكه در ايران نيز اين باور به بار نشسته كه بسته بندي مي تواند موجب ارتقا ارزش اثر توليدي و نمايشگر فرهنگ ملّي باشد، اما متاسفانه بسته بندي در حوزه صنايع دستي همواره از جايگاه مناسبي برخوردار نبوده است. فقدان بسته بندي آثار صنايع دستي چه در حوزه صادرات و چه در حوزه فروش داخلي و خصوصاً گردشگري سبب بروز مشكلات عديده شده است. بر اين اساس مقاله حاضر، به عنوان مورد مطالعه، به روش انتخابي، تعدادي ازكارگاه¬هاي توليدي خاتم درسطح شيراز را برگزيده و با تكيه به مستندات ميداني به تحليل چرايي و چگونگي عدم استفاده از بسته بندي براي اين گونه آثار پرداخته است با اين هدف كه در نهايت به الگوهاي پيشنهادي متناسبي براي بسته بندي اين محصولات دست يابد. اين پژوهش از نوع مطالعات پيمايشي بوده و براي جمع آوري داده ها علاوه بر روش هاي كتابخانه اي و ميداني از ابزار پرسشنامه نيز استفاده شده است. يافته¬هاي تحقيق حاكي از موانعي ساختاري در ويژگي¬هاي ماهوي صنايع دستي است. از آن¬جايي¬كه در تمام كارگاه¬هاي مورد پژوهش اندازه استاندارد و ثابتي براي محصولات وجود ندارد و از طرف ديگر با توجه به اين¬كه مقداري از حجم توليدات اين كارگاه¬ها را سفارشات خصوصي تشكيل مي¬دهد، بنابراين توليد بسته بندي با شيوه¬هاي رايج صنعتي كه بر پايه توليد انبوه است، توجيه اقتصادي ندارد. پيشنهاد مي¬شود كه بسته بندي اين آثار نيز به صورت سفارشي و توسط كارگاه¬هاي صنايع دستي توليد شود.