نقش فرهنگ در شكل گيري و تدوين معيارهاي طراحي خانه

خانه حريم فرهنگي است كه ما را از ديگري جدا مي‌كند و در عين حال زندگي و همزيستي ما با ديگران را ممكن مي‌كند. مفهوم حريم و فرديت مفاهيم فرهنگي‌اند كه از فرهنگي به فرهنگ ديگر تفاوت مي‌كند. سكونت در كشور ما فاقد هرگونه ديدگاه فرهنگي اجتماعي بوده و با اين موضوع كاملاً بيگانه است، درنتيجه فعاليت مسكن‌سازي در ايران به خودي خود فعاليتي هويت زدا و تخريب كننده‌ي فرهنگ و زندگي اجتماعي است با توجه به پيشينه تاريخي اگر به معماري بناهاي مسكوني معاصر و فضاهاي موجود در آنها توجه كنيم به واژه‌هايي نظير اتاق‌خواب، نشيمن، پذيرايي و ... برميخوريم كه در قياس با عناوين فضاهاي خانه‌هاي تاريخي بسيار عملكردي و فاقد كيفيت بوده و از نظر تعداد واژه نيز بسيار فقير مينمايد. با استفاده از جمع آوري داده از منابع مكتوب و مطالعات و شيوه تحليلي؛ آنچه در اين مقاله مدنظر است خوانشي از فرهنگ و يافتن تشابهات و تفاوتهاي زندگي مردم، با تأمل در گذشته و درنظر گرفتن تكنولوژي و حركت بسوي آينده است؛ بطوريكه، اين دانسته‌ها به يك بازتعريف از مفهوم خانه‌ ايراني منجر شود و بتوان با مشخص نمودن معيارها و اولويتهايي، در طراحي خانه‌هايي متناسب با فرهنگ ساكنان كه داراي انعطاف لازم براي همگام شدن با شيوه زندگي كاربر و ايجاد تمايل براي انطباق كاربر با فضاي موردنظر، راهي براي بازآفريني مسكن ايراني جستجو كرد. طراحي همگرا و تدوين پرسشنامه در مورد ريزفضاها و تحقيق ميداني در هر سايت ميتواند به نتايج عملكردي منتهي شود.