ارزيابي نقش مولفه‌هاي كيفيت قلمرو پياده در سرزندگي و كارآمدي پل تفريحي (نمونه موردي پل طبيعت اهواز)

نشاط و سرزندگي يكي از مولفه‌هاي اصلي در طراحي شهري است، به عبارتي محيط‌هاي شهري سرزنده كه به لحاظ كيفيت قابليت پياده مداري توقعات شهروندان را از آن محيط برآورده ميسازند ميتوانند زمينه ساز تعاملات اجتماعي بين افراد جامعه، افزايش سرمايه اجتماعي و توسعه اقتصاد خلاق شوند با اين وجود نقش فضاهاي شهري كه فرهنگ جامعه در بستر آن ارتقا مي‌يابد در كشور ما رو به افول است و سرزندگي شهروندان ناديده گرفته ميشود. با نگاه دوباره به سواحل رودخانه ها و فرصتهايي كه فعاليتهاي اطراف آن بوجود ميآورند، ميتوان دريافت كه اتصال دو طرف ساحل رودخانه بواسطهي پل يكي از فرصتهاي قابل تامل و مهم حاشيه رودخانه است، بازآفريني فضاهاي اتصال دهنده و فصل مشترك دو طرف رودخانه در حوزه معماري به عنوان يكي از نقاط قوت شهرها و فرصت تقويت ارتباط اجتماعي مردم شهر محسوب ميشوند، طراحي معماري چنين فضاهايي و به دنبال آن بوجود آمدن فعاليتهاي سازگار با آن امكان برخورداري ازيك كيفيت مطلوب را براي پياده بوجود آورده و احساس رضايتمندي از محيط را در ذهن شهروندان بوجود ميآورد، كه با گذر زمان احساس تعلق خاطر را به دنبال خواهد داشت. اين تحقيق با هدف ارائه يك چهارچوب نظري براي درك ارزشهاي اجتماعي و نقش فضاهاي شهري عمومي در كيفيت زندگي شهري در پل طبيعت اهواز انجام پذيرفت نتايج نشان داد عواملي نظير سرزندگي ،انعطاف، ايمني از توقعات مردم از محور حركتي پياده بوده و با طراحي فضايي محور پياده پل ميتوان اين فضاي شهري را به محيطي پاسخگو براي شهروندان تبديل كرد.