روش‌هاي طراحي فرم يابي پارامتريك در معماري

امروزه معماران در تلاشند تا با خلاقيت و شخصي‌سازي روش‌هاي طراحي به فرم‌هاي مناسب دست يابند. تكامل تكنولوژي از جمله نرم افزارهاي سه‌بعدي نيز معماري را از دوران طراحي با دست آزاد وارد دوران جديدي از معماري كرده است و به عنوان روشي نوين در فرآيند طراحي معماران، به جاي روش‌هاي پيشين به كار گرفته مي‌شود. در گذشته، فرم‌يابي معماري در دو بعد (پلان، نما و مقطع) صورت مي‌گرفت و معماران نيز از روش‌هاي طراحي در دوبعد، به عنوان راه حل مناسب جهت رسيدن به فرمي مطلوب، استفاده مي‌كردند. اما از زماني كه طراحي بعد سوم يا حجم بنا، براي رسيدن به فرمي مطلوب اهميت پيدا كرد، نه تنها فرآيندهاي طراحي پيشين بلكه جستجوي هندسه‌اي نوآورانه نيز از جمله موضوعات حائز اهميت براي معماران شد. تكامل برنامه‌هاي كد با ايده فرم‌يابي و ارائه امكانات در جهت همكاري معمار با كامپيوتر و اعمال پارامترهاي موجود در ذهن معمار در نرم افزار سبب سرعت بخشيدن به پروسه طراحي و رسيدن به فرم مطلوب گرديد. امروزه نيز با فرم‌هايي روبرو هستيم كه توسط دفاتر معماري خلق مي‌شوند كه شبيه به سبك‌هاي گذشته نيست و از آن‌ها با اسم معماري پارامتريك و الگوريتميك ياد مي‌شود. در اين مقاله سعي بر اين است تا با معرفي روش‌هاي فرم‌يابي پارامتريك در معماري به عنوان يكي از روش‌هاي طراحي به كمك نرم افزارهاي محاسباتي، تكنيك هايي براي توليد فرم‌هاي خلاقانه و منطبق با خواسته‌ها و نيازهاي طراح ارائه گردد. همچنين از طريق مطالعات داخلي و خارجي و بررسي پروژه‌هاي مرتبط، سعي بر اين است تا روش فرم يابي پارامتريك با استفاده از نرم افزار راينو و گرس هاپر در پروژه‌هاي منتخب دسته بندي شده و به صورت روشي يكپارچه در حيطه پارامتريك براي معماران در دسترس قرار گيرد. بنابراين در اين مقاله ابتدا به بررسي روند شكل گيري فرم در معماري و ديدگاه‌هاي مربوط به آن پرداخته مي‌شود، سپس يكپارچه سازي فرآيند فرم يابي در نرم افزارها بررسي مي‌گردد و در آخر درباره ويژگي كلي الگوهاي پارامتريك چندين پروژه مرتبط بحث مي‌شود.