جداسازي واناديوم از محيط هاي آبي با استفاده از نانوكيتوسان و نانوكامپوزيت كيتوسان-زئوليت

جاذب نانوكيتوسان با استفاده از عامل اتصال دهنده سديم تري پلي فسفات به منظور تشكيل تركيب نانو ساختار، با روش ژل شدن يوني سنتز گرديد. كلينوپتيلوليت طبيعي بعد از اصلاح با اسيد و تاييد ساختار كلينوپتيلوليت بمنظور بهبود عملكرد كيتوسان در يك روش تك مرحله اي براي سنتز نانوكامپوزيت كيتوسان-زئوليت بكار گرفته شد. جاذب هاي سنتز شده با روش هاي شناسايي معمول مانند پراش پرتو ايكس ((XRD، وزن سنجي حرارتي (TGA)، ايزوترم هاي جذب-واجذب نيتروژن، ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) و اسپكتروسكوپي زير قرمز تبديل فوريه ((FT-IR مورد بررسي قرار گرفت و به عنوان جاذب براي حذف واناديوم از محيط هاي آبي مورد استفاده قرار گرفت. آزمايشات انجام گرفته نشان مي-دهد كه در مدت زمان 30 دقيقه ظرفيت جذب به بيشترين مقدار خود مي-رسد كه اين مدت زمان كوتاه نشانگر سرعت بالاي جذب يون واناديوم بر روي جاذب هاي سنتز شده است. هم چنين با افزايش غلظت اوليه به دليل غلبه بر نيروي مقاومت در برابر انتقالات جرم ظرفيت جذب افزايش مي يابد. جذب يون واناديوم بر روي جاذب هاي سنتز شده در pH هاي اسيدي بيشتر است به دليا اينكه در pH هاي اسيدي سطح جاذب داراي بار مثبت است به همين دليل بر همكنش الكترواستاتيكي بين گونه هاي يونيزه شده ي و سطح باردار مثبت ايجاد مي شود، بنابراين جذب افزايش مي يابد. هم چنين افزايش دما باعث افزايش تحرك يون هاي واناديوم مي شود و اين موجب كاهش برهمكنش بين يون هاي واناديوم و مكان هاي فعال جاذب مي شود و در نتيجه كاهش ظرفيت جذب اتفاق مي افتد. براي تعيين خصوصيات جذبي ايزوترم هاي جذبي لانگموير، فروندليچ و دوبينين رادوشكويچ مورد مطالعه قرار گرفتند كه نتايج آزمايشات براي كيتوسان و نانو كيتوسان تطابق خوبي با ايزوترم جذبي لانگميور و براي نانوكامپوزيت كيتوسان-زئوليت با ايزوترم جذبي فروندليچ از خود نشان دادند. سينتيك جذب يون هاي واناديوم از مدل سينتيكي شبه مرتبه دوم پيروي نمود.