تراريخته، گامي به عقب، يا گامي به جلو؟

در چهارچوب حقوق بين الملل بشر حق بر غذاي كافي حق بنيادين هر شخص بر دسترسي پايدار به غذايي است كه پاسخگوي نيازهاي تغذيه اي او بوده و فاقد عناصر سمي و خطر ناك باشد. در راستاي تحقق اين مهم نسل هاي كشاورزي گوناگون يكي پس از ديگري جهت اداي رسالت خود، پا به منحصه ظهور گذاشتند. اين فرآيند شاهد نظام هايي بود كه هر يك با اتكا به ايدئولوژي و اهداف غايي خود سعي در برطرف نمودن نيازهاي بشر داشت. با عنايت به اين مهم يك نظر عمومي اين است كه تغيير و تحول در كشاورزي يك ضرورت اخلاقي براي كاهش فقر و گرسنگي و ايجاد عدالت در بسياري از كشورهاي فقير دنيا مي باشد. از اين رو سوگيري هاي متفاوت و بعضاً متناقضي در بين نسل هاي كشاورزي جهت اداي رسالت هاي خود در طول دوران مشاهده شد. لذا در پژوهش حاضر سعي بر آن است تا با شفاف سازي اهداف غايي 3 نظام بهره برداري مطرح سنتي، متداول و تراريخته جايگاه آنان در فرآيند توسعه پايدار تبيين گردد