ترميم كبدهاي آسيب ديده با كمك سلولهاي بنيادي و پلاكت ها

سيروز كبدي يكي از بيماريهاي مزمن كبدي است كه در آن بافت كبدي با بافت فيبروزه و بافت اسكار جايگزين شده و باعث از دست رفتن عملكرد كبد مي شود. عليرغم ارائه درمان هاي متعدد براي سيروز كبدي اكثر آن ها ناموفق بوده اند. در بين درمان هاي موجود، پيوند كبد بهترين و قطعي‌ترين راه عنوان مي شود اما به خاطر نامتوازن بودن تعداد تقاضا و موارد اهدا كننده، بيماران مدت‌ زمان زيادي در نوبت مانده و ممكن است در حين انتظار جان خود را از دست بدهند. سيروز كبدي در اثر بيماريهاي مزمن كبدي بوجود مي آيد كه در آن بافت كبدي با بافت فيبروز و بافت اسكار (زخم) جايگزين مي شود كه باعث از دست رفتن عملكرد كبد مي شود. سيروز اغلب در اثرمصرف الكل ، هپاتيت B ، C و بيماري كبد چرب ،بعضي داروها و سموم ، بيماري هاي ارثي (فيبروكيستيك)، اختلالات ارثي (ويلسون،به دليل ذخيره مس و هموكروماتوز به دليل ذخيره آهن) و انسداد طولاني مدت مجاري كبدي به هر دليلي كه باشد ،بوجود مي آيد.اما دليل هاي ممكن ديگري نيز دارد كه ناشناخته اند. اين بيماري با ضريب مرگ و مير ۵۰ تا۸۰ درصد دهمين علت مرگ مردان و دوازدهمين در زنان در آمريكا در سال ۲۰۰۱ بوده كه هرساله ۳۵۰۰۰ نفر را در آمريكا به كام مرگ مي‌كشد و در حال حاضر نهمين علت مرگ در آمريكا مي‌باشد درمان‌هاي موجود براي سيروز كبدي بسته به علت ايجاد كننده آن بسيار وسيع مي‌باشد اما به طور كّلئ درمانهاي موجود ناموفق اند.اين درمانها شامل درمان دارويي مثل استفاده از پردنيزولول (يا پردنيزون) و آزاتيوپرين براي التهاب خود ايمني كبد، اينترفرن و عوامل ضّد ويروسي ديگر براي هپاتيت B و C، اسيد يورسودئوكسي كوليك براي سيروز اوليه صفراوي و تريتن و روي براي بيماري ويلسون و يكسري رژيم‌هاي غذايي خاص... با پيشرفت بيماري درمان‌ها به سمت مديريت عوارض پيش مي‌‌رود. عوارضي مثل آسيت، خونريزي احشا، انسفالوپاتي كبدي از جمله مهمترين عوارض سيروز هستند. درحال حاضر بهترين و قطعي‌ترين راه درمان سيروز كبدي، پيوند كبد است كه با توجه به زياد بودن متقاضيان نسبت به موارد اهدا كننده، بسيار سخت مي‌‌باشد و متقاضيان بايد مدت‌هاي زيادي را در انتظار بگذرانند كه حتي ممكن است در صف انتظار جان خود را از دست بدهند. سوال اينست كه آيا مي توان كبد سيروز شده را با استفاده از سلول هاي بنيادي بازيابي كرد؟ تا چه حد اين روش موثر خواهد بود و چند درصد از نمونه ها را مي توان بازيابي كرد؟ آيا استفاده از سلول هاي بنيادي بافت چربي مزانتر و اطراف بافت كبد موثر تر از سلول هاي بنيادي قسمتهاي ديگر است؟بنابر اين هدف از اين تحقيق بر روي موشهاي رت ( صحرائي) به عنوان مدل، ايجاد سيروز كبدي و درمان آن با استفاده از سلولهاي بنيادي مزانشيمي مشتق شده از بافت چربي بوده است. در اين مطالعه ضمن ايجاد يك مدل حيواني مناسب براي سيروز كبدي، نسبت به درمان اين بيماري با استفاده از سلولهاي بنيادي مزانشيمي مشتق شده از بافت چربي و نيز PRP خودي اقدام مي شود