تأثير تجويز خوراكي سيليمارين بر التيام زخم تمام ضخامت معده در رت

هدف: هدف اين مطالعه بررسي اثرات تجويز خوراكي سيليمارين بر خصوصيات هيستوپاتولوژي و بيومكانيكي ديواره معده در حال التيام متعاقب عمل جراحي گاستروتومي تجربي بود. مطالعات زيادي با هدف بكارگيري داروهاي مختلف جهت تسريع در روند التيام زخم ديواره معده انجام شده است. با اين حال اكثر داروهاي مورد استفاده در روند التيام زخم ديواره معده اثرات چشمگيري نداشته اند. طرح مطالعه: مطالعه تجربي حيوانات: 36 قطعه رت نر ويستار روش كار: پس از آماده سازي حيوانات، برش تمام ضخامت بر روي ديواره معده ايجاد شد و متعاقباً بخيه محل برش در دو رديف بخيه داخل برنده انجام شد. در گروه شاهد منفي روزانه يكبار 2 ميلي ليتر نرمال سالين بصورت خوراكي (به مدت 5 روز) تجويز شد. در گروه شاهد مثبت اومپرازول (6/ 3 ميلي گرم بر كيلوگرم) و در گروه درمان سيليمارين (50 ميلي گرم بر كيلوگرم) به همان شيوه تجويز شد. در روز ششم، پس از آسان كشي، نمونه برداري انجام شد. نتايج: طبق بررسي هاي هيستوپاتولوژيكي ضخامت بافت جوانه اي، بلوغ فيبروبلاست ها، سنتز كلاژن، ترميم لايه اپيتليال، رگزايي و ميزان انقباض زخم در گروه درمان با سيليمارين نسبت به گروههاي ديگر افزايش معني داري داشت. ميزان نفوذ سلول هاي التهابي بطور معني داري در گروههاي درمان شده با امپرازول و سيليمارين در مقايسه با گروه شاهد منفي كاهش يافته بود (05/ 0 p ). خصوصيات بيومكانيكي (قدرت كششي، تنش و جذب انرژي) در گروه درمان شده با سيليمارين در مقايسه با ساير گروهها افزايش يافته بود (05/ 0 p ). نتيجه گيري و كاربرد باليني: تجويز خوراكي سيليمارين منجر به بهبود شاخص هاي بافتيِ التيام زخم و پارامترهاي بيومكانيكي آن در مدل تجربي زخم تمام ضخامت معده رت شد. جهت پيشگيري از بروز عوارض جانبي اومپرازول، مي توان سيليمارين را بعنوان جايگزين آن، متعاقب جراحي گاستروتومي توصيه نمود.