بررسي اثر محروميت از آب در موفقيت جراحي استرئوتاكسيك مغز در حيوانات آزمايشگاهي

هدف: وجود استرس اعمال جراحي مغز در حيوانات آزمايشگاهي و تلفات در آنها از مهمترين معضلات پيش رو در مطالعات علوم پايه است، با وجود آنكه اثر محروميت غذايي قبل از عمل بر بهبود زنده ماني و موفقيت ميكروسرجري مغز تاييد شده است، ولي در زمينه اثر احتمالي محروميت از آب تحقيق صورت نگرفته است. طرح مطالعه: اين تحقيق به صورتي طراحي گرديد تا مشخص شود كه كاهش اخذ مايعات قبل از جراحي، ميزان موفقيت عمل جراحي و زنده ماني جوجه ها را تغيير مي دهد يا خير. حيوانات: 18 قطعه جوجه خروس گوشتي يك روزه روش كار: جوجه خروس ها به مدت سه هفته تحت شرايط استاندارد پرورشي و نور مداوم نگهداري و سپس به قفسهاي انفرادي كه داراي دانخوري و آبخوري ويژه و مجزا بوده منتقل شدند. آب و غذا به طور آزاد در اختيار پرندگان قرار داشت و غذاي مصرفي آنها يك جيره غذايي استاندارد بود. تحقيق حاضر با تفكيك جوجه ها به سه گروه 6 قطعه اي انجام گرديد بصورتيكه يك گروه شاهد، با دسترسي آزادانه به آب و دو گروه با محروميت هاي سه و شش ساعت از آب، قبل از شروع ميكروسرجري مغز، در نظر گرفته شدند. از نظر دسترسي به غذا هر سه گروه داراي وضعيت مشابه و يكساني بودند. جوجه ها بيهوش شده و كانول راهنما با عمل جراحي استرئوتاكسيك در بطن جانبي راست مغز جوجه ها قرار گرفت. نتايج: پس از پايان اعمال ميكروسرجري مغز و مقايسه تلفات بين سه گروه، هيچ تفاوتي بين تلفات بوجود آمده در گروه ها مشاهده نشد و در هر گروه يك قطعه جوجه تلف شده بود كه احتمالاً دليلي غير از محروميت يا دسترسي به آب داشته است. نتيجه گيري و كاربرد باليني: اعمال محروميت از آب قبل از جراحي استرئوتاكسيك مغز نميتواند تاثيري بر بهبود زنده ماني جوجه ها و موفقيت عمل جراحي داشته باشد.