گزارش ديسپلازي پيشرفته مفصل لگني-راني در خرگوش و بررسي آن به وسيله سي تي اسكن و راديوگرافي

توصيف بيمار: خرگوش بالغ نر، 8 /0 كيلوگرم وزن بدن، افتادگي اندام حركتي خلفي همراه با عدم تعادل كه توأم با زخم پوستي بود. يافته هاي باليني: لنگش درجه 4 اندام حركتي خلفي، زخم پوستي ناحيه. در تصاوير راديوگرافي نماي جانبي و شكمي-پشتي و همچنين تصاوير 2بعدي و 3بعدي سي تي اسكن از نواحي ستون مهره و لگن كم عمق شدن حفره استابولوم به همراه ضخيم شدن گردن استخوان ران و درجات بالاي استخوان سازي داخل مفصلي كه همراه با دررفتگي كامل مفصل لگني-راني بود، مشاهده گرديد. همچنين به صورت يك يافته اتفاقي شكستگي بدجوش خورده در استخوان ران و همچنين بدشكلي هردو سمت اندام حركتي خلفي و درجات خفيف استئوآرتروز در مفاصل زانو و تارس ثبت گرديد. درمان و نتيجه: با توجه به عدم علاقه صاحب حيوان براي ادامه نگه داري آن در اين شرايط و پيشرفتگي آسيب و مشكلات فروان باليني مانند لاغري و بي‌حالي حيوان، از روش استاندارد مرگ آسان براي اين نمونه استفاده شد. كاربرد باليني: ديسپلازي مفصل ران نقصي يك يا دو طرفه است. در اين حالت استابولوم كم عمق شده و يا سر فمور غير طبيعي مي‌باشد. اين وضعيت موجب لق شدن مفصل و لنگش ناحيه خلفي مي‌شود و مي‌تواند به آرتروز دردناك تبديل شود. علل احتمالي مجموعه‌اي از عوامل ژنتيكي و محيطي مي‌باشد. ديسپلازي ران يك نقص مادرزادي است اما عوامل خارجي مانند: چاقي، كم تحركي، افزايش ميزان كلسيم يا پروتئين غذا، رژيم غذايي حاوي كالري بالا و در مورد جونده‌ها عدم وجود بستر مناسب و غير لغزنده مي‌تواند شانس ابتلا را افزايش دهد. حيوانات پر تحرك كمتر به اين عارضه مبتلا مي‌شوند چراكه عضلات قوي و تقويت شده اطراف مفصل در حفظ سر فمور در استابولوم بهتر عمل مي كنند. تصاوير سي تي اسكن اين نوع كيس با اين ويژگي‌ها تاكنون تهيه نشده بود كه از اين تصاوير براي اهداف گوناگون مي‌توان استفاده نمود.