مروري بر روش‏هاي بي‏حسي‏هاي تشخيصي در اندام حركتي قدامي اسب

علي‏رغم پيشرفت‏ روش‏هاي تشخيصي در طب ورزشي اسب در چند سال اخير، بي‏حسي تشخيصي هنوز هم ارزشمندترين ابزار به‏منظور تشخيص باليني لنگش است به‏گونه‏اي ‏كه هر چند انجام روش‏هاي صحيح بي‏‏حسي تزريقي مستلزم درك كامل آناتومي اندام‏ها، مهارت‏هاي فردي و تجربيات باليني است اما نياز به تجهيزات اندك و ارزان بودن آن، امكان انجام در محل معاينه بيمار و مشاهده سريع نتايج حاصل از آن، موجب شده است تا اين روش همچنان جايگاه خود را در شناسايي موضعي لنگش حفظ كرده باشد. اين روش‏ها مشتمل بر استفاده از يك داروي بي‏حسي موضعي به‏صورت تزريقي و سپس مشاهده چگونگي تغييرات درد در اندام پس از طي گذش زمان مناسب از تزريق، پاسخ اندام و عملكرد آن است. بي‏حسي عصبي (Perineural anesthesia or nerve block) و بي‏حسي ساختارهاي سينوويال شامل بي‏حسي مفصلي، بي‏حسي غلاف تاندون و بي‏حسي بورس روش‏هاي مختلفي هستند كه در تشخيص بيماري‏ها و جراحات اندام‏هاي حركتي در اسب كاربرد دارند. استفاده از اين روش‏ها به‏صورت صحيح در اغلب موارد دامپزشك را به سمت ناحيه درگير و به‏دنبال آن اتخاذ روش درماني مناسب سوق مي‏دهد. بنابراين به‏نظر مي‏رسد آشنايي با اصول صحيح بي‏حسي موضعي و جنبه‏هاي مختلف آن براي تمام دامپزشكان طب ورزشي اسب الزامي است. در مقاله حاضر اصول بي‏حسي موضعي، كاربردهاي مختلف آن و روش‏هاي مختلف قابل انجام بي‏حسي موضعي در اندام حركتي قدامي معرفي مي‏شود.