جرم شناسي نقش مادري در زنان شاغل و برآيند آن در بزه كاري فرزندان

مادري نقشي است كه هنوز هم چيستي آن چندان شناخته شده نيست. همه انسان ها كمابيش از برآيندهاي شخصيتي مادران خود اثر مي پذيرند. دانش جرم شناسي، به بررسي اثر اين نقش در بزه كاري هاي فرزندان مي پردازد. زنان شاغل در پيوندبا بزه كاري هاي كنوني و آتي فرزندان خود مورد توجه قرار دارند. حق گزينش شغل دلخواه، حقي جهاني است كه گذشته از سامانه جهاني حقوق بشر، در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران نيز پيش بيني شده است. كاربست اين حق از چشم انداز دانش جرم شناسي، پيامدهاي گوناگوني را به همراه دارد. از يك سو گسست ميان مادران و فرزندان و ناتواني آنان در شكل دادن فرآيند به سامان جامعه پذيري، زمينه ارتكاب بزه كاري و ديگر ناسازمندي هاي اجتماعي را در فرزندان به وجود مي آورد و از ديگر سو، افزوني دانستني هاي روزآمد مادران شاغل از راه پيوند با سرچشمه هاي جهاني اطلاعات، به باروري نهاد خانواده و فرآيند جامعه پذيري ياد شده، ياري مي رساند. نوشتار پيش رو كه با روش توصيفي و تحليلي و با بهره گيري از رويكرد مطالعات ميان_ رشته اي نگاشته شده، مي كوشد تا با آسيب شناسي ايفاي نقش مادري، اثر آن را در بزه كاري فرزندان مورد بررسي قرار دهد.