اثر بخشي درمان پذيرش و تعهد مبتني بر بهبود سبك زندگي بر استقلال عاطفي ، اضطراب انتظار و دلزدگي زناشويي در زنان نابارور

نا باروري يكي از مشكلات فردي و اجتماعي است كه صرف هزينه هاي گزافي را جهت درمان طلب كرده و مي تواند باعث از هم گسيختگي ثبات خانواده گردد. هدف پژوهش حاضر، بررسي اثر بخشي پذيرش و تعهد با محوريت بهبود سبك زندگي بر استقلال عاطفي زمان انتظار تجربه شده و دلزدگي زناشويي در زنان نابارور مراجعه كننده به كلينيك هاي درماني غير دولتي شهر تهران جهت درمان هاي كمك باروري ART بود. اين پژوهش يك مطالعه نيمه تجربي است كه به صورت طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. 30 نفر زن نابارور به صورت نمونه ي در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش(15 ) و كنترل(15) كاربندي شدند.يك روانشناس باليني آموزش ديده، آموزش پذيرش و تعهد را به صورت گروهي، در دوازده جلسه ي 120 دقيقه يي برگزار كرد. ابزار گردآوري اطلاعات شامل مقياس استقلال عاطفي (EAS)، پرسشنامه اضطراب انتظار توكلي و صفاري نيا (1991) و مقياس دلزدگي زناشويي پاينز (CBM) بود. نمره هاي پيش آزمون و پس آزمون نيز با استفاده از تجزيه و تحليل كوواريانس، تحليل شد. در اين پژوهش همه ي موارد اخلاقي رعايت شده است. علاوه براين، نويسندگان مقاله هيچگونه تضاد منافعي گزارش نكرده اند. يافته ها نشان مي دهد كه آموزش دوازده جلسه مداخله ي پذيرش و تعهد در گروه آزمايش، نسبت به گروه كنترل، موجب تغيير در نمره هاي حاصل از متغيّرهاي تفرد، عدم وابستگي و خود اتكايي، اضطراب انتظار و دلزدگي زناشويي شده است. براساس يافته هاي اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه درمان مبتني برتعهد و پذيرش موجب بهبود استقلال عاطفي، زمان انتظار و دلزدگي زناشويي زنان نابارور شده است.