بهبود عملكرد شناور پروازي با استفاده از شكستگي پله¬اي شكل در كف

همزمان با به¬كارگيري شناورهاي تندرو در صنايع دريايي، تلاش براي بهبود كارآيي و افزايش بازده اين شناورها همواره مورد توجه بوده است. تغيير بازدارندگي شناورها با ايجاد تغيير در ساختار بدنه شناور، ايده اصلي استفاده از شكستگي پله¬اي شكل در كف شناورهاي تندرو را تشكيل مي¬دهد كه به كاهش بازدارندگي¬هاي اصطكاكي و فشاري به دليل كاهش مساحت سطح تر و كاهش دنباله در پشت شناور مي¬انجامد. لذا بررسي دقيق تاثيرات شكستگي پله¬اي شكل در كف شناور بر روي عملكرد آن مشتمل بر تعيين موقعيت پله و ارتفاع پله به منظور دستيابي به بهترين طراحي از اهميت به سزايي برخوردار است. رفتار شناورها توام با پديده¬هاي غيرخطي بوده كه مدل¬سازي دقيق آن¬ها را دشوار مي¬سازد. در اين تحقيق از تحليل عددي به همراه مدل توربولانس غيرخطي به منظور ارزيابي عملكرد شناور مدل 4667 از سري 62 استفاده گرديد. نتايج به دست آمده نشان داد كه انتقال پله از نيمه ابتدايي به نيمه انتهايي و نيز به يك چهارم انتهايي شناور سبب كاهش بازدارندگي كل مي¬گردد. همچنين افزايش ارتفاع پله سبب كاهش نيروي بازدارندگي در بهترين موقعيت پله گرديد و كاهش بازدارندگي در بهترين حالت در حدود 25 درصد محاسبه گرديد.