استراتژي محاسبات مدل گريز در مسايل چند مقياسي

حدود سه ده است كه تمايل به يك رويكرد بصورت يك اصل مفهومي مورد توجه قرار گرفته و بسرعت توسعه پيدا كرده است. در اين اصل مفهومي توجه به حذف مدلهاي تجربي و استخراج آنها به روشهائي است كه در آنها اساساً مدل مشخصي از درشت مقياس وجود ندارد و مدل درشت مقياس در يك رويه منفعل از حل محاسباتي ريز مقياس ره گيري مي شوند. اين اصل مفهومي در اينجا با عنوان استراتژي مدل گريز به آن اشاره شده است. فعاليت هاي انجام شده توسط محققين در توسعه روشهاي محاسباتي بر پايه مدل گريزي سبب شده در حدود سال 2003 ميلادي تلاش شود كه يك فرمول بندي جامع براي اين رويه توسعه داده شود. اساس اين فرمول بندي جديد بر حل موضعي در حوزه مكان و منفصل در حوزه زمان مدل ريز مقياس و تخمين رفتار درشت مقياس براساس محاسبات ريز مقياس بود. اين شكل از محاسبات مناسب براي پردازش موازي و داراي مزاياي محاسباتي زيادي است، اما يك مشكل در اين رويه محاسباتي از دست دادن حالت سيستم در هر انفصال از مدل و همچنين مبهم بودن شرايط مرزي در حل موضعي است. يك راه كار حل اين مشكل در مسائل ديناميكي فرض وجود يك حالت تعادل گذرا در محاسبات ريز مقياس و در هر مرحله از حل منفصل است. در اين فعاليت با طراحي يك سيستم ساده دو گانه زماني به ارزيابي اين فرضيه در حل مشكل پرداخته شده است. نتايج بيان مي كند اين راه كار حل مشكل در چه شرايطي كار آمدتر خواهد بود. همچنين در اين مقاله به استراتژي مدل گريزي در مسئله variation جريان در محيط متخلخل توجه شده است.