مهارت هاي مديريت استرس در محيط هاي كاري

هدف از انجام اين پژوهش، بررسي نقش پارامترهاي مختلف در مديريت استرس در محيط هاي كاري است. لذا با مروري بر تحقيق هاي علمي و پژوهشي انجام شده در طي سال هاي 1994 تا 2015 به بررسي نقش 10 عامل مختلف در مديريت استرس در محيط هاي كاري مي پردازيم. در نهايت به اين نتيجه رسيديم كه به عنوان يك قاعده كلي، فعاليتهايي كه براي كاهش استرس شغلي در محل كار انجام مي‌گيرند بايد اولويت را به تغييرات سازماني براي بهبود شرايط كاري قرار دهند و تركيبي از تغييرات سازماني و مديريت استرس مفيدترين روش براي پيشگيري از استرس در محيط كار مي‌باشد. با توجه به اينكه مشخص گرديد سطحي از استرس كاري مفيد است لذا تعيين سطح استرس كاري مفيد در هر سازمان متناسب با كار و سطح سازماني افراد آن سازمان و نحوه اندازه گيري استرس كاري آن سازمان در قالب تهيه فرم هاي خاصي تحت عنوان تعيين استانداردهاي مديريتي استرس مرتبط با محيط كار مربوطه و فرم هاي اندازه گيري استرس در محيط كاري مربوطه (مثلا از طريق اضافه كردن بندي به بندهاي استانداردهاي مديريتي مانندISO9001 ، HSE و... در قالب روش هاي تعيين ميزان مجاز استرس محيط كار و نحوه اندازه گيري استرس محيط كار در ورژن هاي جديد اين استانداردها) و كاربرد آن ها توسط سازمان ها و بررسي اينكه چه آموزش هاي پيشگيرانه اي در جهت كاهش استرس كاري بر روي نگرش افراد اثر دارد (مانند دوره هاي بصيرتي و عقيدتي و غيره) مي تواند به عنوان تحقيقات آينده در نظر گرفته شود.