زيرساخت‌هاي استراتژيك منابع انساني جهت تحقق توسعه پايدار؛ با بررسي تطبيقي در دو كشور ايران و تاجيكستان (مورد كاوي سازمان‌هاي دو كشور 2010-2013)

شناسايي موانع استراتژيك پيش روي توسعه پايدار و متوازن اقدام مهمي در مسير پيشرفت است. از آنجا كه منابع انساني كارآمد و بهينه ابزار اصلي دستيابي به توسعه است، لذا هدف اين تحقيق شناسايي زيرساخت هاي استراتژيك در حوزه منابع انساني با بيش ترين سهم در تحقق توسعه پايدار و متوازن متناسب با مؤلفه هاي بومي در بين دوكشورايران و تاجيكستان (2010 - 2013) است. توجه كافي به زيرساخت هاي استراتژيك؛ اثربخشي راهبردهاي تحول گرايانه را بهبود ميبخشد. زيرساخت هاي استراتژيك در حوزه منابع انساني به عنوان عوامل توانمندساز در دستيابي به توسعه پايدار عبارتند از: آموزش و يادگيري، ارتباطات، ارزيابي و تحليل محيطي و ذينفعان، مديريت و رهبري، فرهنگ و تغيير. اهميت هر يك از پارامترها بر اساس ديدگاه دانشمندان معتبر جهاني و نتايج تحقيقات بررسي و اثبات گرديد. باهدف بررسي اين پارامترها در ايران و تاجيكستان به عنوان دو كشور در مسير توسعه با بسترهاي فرهنگي و اجتماعي تا حدودي يكسان، پرسشنامه خودساخته شامل 49 سؤال طراحي و به تعداد 1670 عدد در 32 كمپاني بين المللي توزيع و نتايج آن تحليل شد. پايايي پرسشنامه با روش كرونباخ 0.95 محاسبه شد. بر اساس يافته ها بين توسعه پايدار و پارامترهاي استراتژيك رابطه مثبت، با اهميت و معناداري وجود دارد. بر اساس مطالعات ميداني به رغم اهميت و نقش موثر پارامترهاي استراتژيك در توسعه، اين پارامترها در هيچ كدام از اين دو كشور از جايگاه مناسبي برخوردار نيستند. همچنين بيش از 56% راهبردهاي تحول گرايانه در اين دو كشور ناكام و ميزان شكست برنامه ها نيز بيش از 60% است