آسيب‌شناسي برنامه‌هاي توسعه در ج. ا. ايران و ارائه چارچوب برنامه‌ريزي متوازن در حكومت اسلامي

وجود برنامه هاي مختلف توسعه در 66 سال گذشته در ايران و برنامه هاي بخشي ذيل آنها و وجود مشكلات در بسياري از حوزه هاي برنامه اي در كشور موجب شد تا به روش گردآوري اطلاعات كتابخانه اي و جستجو در مقالات به آسيب شناسي برنامه هاي مذكور و رويكرد هر يك بپردازيم. با جمع آوري اطلاعات اوليه از برنامه هاي موجود و مقايسه هر يك از آنها نكته مهمي براي محقق پديدار شد. در برنامه ريزي هاي كلان و تهيه اسناد بلندمدت و راهبردي در برخي از حوزه ها، برنامه ها و اسناد مناسبي تهيه شده است. در حالي كه در بعضي ديگر هنوز هيچ سند مشخصي تنظيم نشده است. از آنجايي كه بسياري از حوزه هاي برنامه ريزي شده تنيده در ديگر حوزه هاي برنامه ريزي نشده است، اين عدم توازن و ناهماهنگي به صورت يك ناهنجاري در اجراي برنامه ها خودنمايي كرده و ناكارآمدي يا عدم بهره وري در برنامه هاي موجود را حاصل شده است. ﺳﺮﻋﺖ ﺗﻐﯿﯿﺮات و ﺗﺤﻮﻻت ﻣﻮﺟﻮد در ﺟﻮاﻣﻊ ﮐﻨ ﻮﻧﯽ و ﺗﻐﯿﯿ ﺮ اﻧﺘﻈ ﺎرات و ﺧﻮاﺳ ﺘﻪ ﻫ ﺎ و ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﻣﺮدم از دولت ها در ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ از ﯾﮏ ﻃﺮف و ﻟﺰوم ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮي ﮐﺎرآﻣﺪ و اﺛ ﺮﺑﺨﺶ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺤﺪود ﺟﺎﻣﻌﻪ از ﻃﺮﻓﯽ دﯾﮕﺮ در مسير تمدن سازي نوين اسلامي ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺑﻬﯿﻨﻪ منابع و ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﻧﯿﺎزﻫﺎي جامعه امري ﮔﺮيز ناپذير از ﺳﻮي دوﻟت ها و حاكميت هاي هر دوره در نيل به جامعه اسلامي ﺗﻠﻘﯽ شود. از اين رو در پايان اين تحقيق چارچوبي سه وجهي براي برنامه ريزي متوازن در حكومت اسلامي ارائه خواهد شد.